Chocolade en rolstoelen

Een bijzondere dag vandaag. Er stond een uitje naar een Chocolade Atelier gepland met 'goede' zusters en zusters van meerzorg die meer of minder dement zijn. Vanochtend redelijk vroeg vertrokken we met de zusters, veel rolstoelen en nog meer rollators. Nadat we verrassend soepel allemaal in de bus gingen, reden we via een toeristische route die ons onder andere langs Vreeland, Gouda en zelfs een stukje door Rotterdam voerde, naar de plek van bestemming. Bij aankomst moest eerst iedereen een plasje doen en het was maar goed dat er ook een mindervalidentoilet was.

Het was een erg geslaagde dag. Na de pitstop, het toilet, kregen we een zeer verzorgde lunch, waarna eigenaar Frits op inspirerende wijze vertelde over de herkomst van Chocolade en hij liet zien hoe hij bonbons en figuren maakt. Daarna mocht iedereen onbeperkt verse bonbons eten... Na afloop kon er naar hartelust chocolade gekocht worden. We hielden ons hart vast voor zieke zusters in de bus, maar ons enige 'probleem' was een zuster die klaagde dat de middag zo snel om was. Maar ja, wat wil je, ze had bijna de hele middag verslapen. Eind van de middag waren we weer veilig thuis, waar nog een kopje koffie voor de zusters klaar stond.

Ik geniet zelf erg van zo'n uitstapje. In mijn andere weblog (SPhoenixB) heb ik al verteld dat ik sinds enige tijd als animeerdame bij licht demente zusters werk. Ik heb de dames in mijn hart gesloten.
Het meeste heb ik genoten van de zuster die helemaal geen zin had om mee te gaan. Ze voelde zich beroerd omdat ze zo weinig gevoel in haar benen heeft en daar uiteraard onzeker en ook verdrietig van wordt.
"Laat mij maar op mijn kamertje zitten vandaag."
Ik vroeg Martha, de coördinator, of ik deze zuster onder mijn hoede mocht nemen, en na enige overreding ging ze toch mee. Ik zat de hele dag naast haar en ze vertelde honderduit en genoot van alles dat ze zag. Over haar benen heb ik niet meer gehoord.