zondag 22 juni 2014

woensdag 11 juni 2014

Zeg NEE tegen seksueel geweld

Wie het nieuws een beetje volgt, zal net als ik, vaak wanhopig worden van al het geweld tegen vrouwen. Ik denk dan met name aan de berichten die we opvangen uit India, maar ook uit vrijwel alle oorlogsgebieden, maar eigenlijk hoef je er je straat niet voor uit. Het is overal.
Ik ben daarom blij met de onderstaande video, die in navolging van een Amerikaanse video werd gemaakt.


Bekende mannen die andere mannen (vooral mannen) oproepen om vrouwen met respect te behandelen. 
Of is dat mijn interpretatie?...
Wanneer je vrouwen als volwaardige medemensen beschouwt, dan haal je een deel van de basis tot verkrachting en ander misbruik weg.

Bravo dus, voor dit initiatief.

Maar... iedere keer wanneer ik de heer Raymann in deze video zie, dan ben ik afgeleid van de boodschap, en ik vraag me af: Hij... waarom zit hij in dit filmpje. Wanneer je het hebt over deel van het probleem zijn, dan denk ik aan de laatste serie Raymann is laat... Ik weet niet wanneer het er zo duidelijk in is geslopen, maar ik erger me steeds vaker aan zijn beledigende houding tegenover vrouwen. Ik was een fan van Raymann, en zeker van tante Es, maar wat ooit leuke smeuïge grappen waren, is uit de hand gelopen. 
        Naar mijn idee gaat hij over de grens in de benadering van vrouwelijke kandidaten voor het mini quisje over de ABC eilanden. Laat staan hoe hij communiceert met zijn co- assitentia. Echt niet leuk meer.

   En daarom vind ik het niet kloppen dat juist hij in een video tegen seksueel geweld zit.

Ben ik de enige die dit vindt?


zaterdag 7 juni 2014

En nu... vervolg

Vroeg ik me een paar dagen geleden nog af wat ik met mijn dekentje, sjaal, hoe je het maar noemen wilt, kan doen, vandaag ontdekte ik al een mooie gelegenheid hem te gebruiken.


Omdat ik tijdens mijn werk bij de zusters een keer mijn haakwerk (zie vorige blog) had meegenomen, leek het me leuk om het eindresultaat te laten zien. Verschillende zusters hebben hun leven lang veel gebreid en gehaakt en tot laat in hun dementie is dit iets dat ze nog vrij goed kunnen/ konden.

Hoewel vandaag de mussen van de hemel vielen, had een van de zusters het ontzettend koud en ze vond het heerlijk toen ik haar toedekte met mijn haaksel. De hele middag hield ze het over zich heen. Aan het eind van de middag, terwijl ze zeer geboeid naar The making of van de Nieuwe Wildernis keken, was ze eindelijk lekker warm geworden.
Dat is toch een hele mooie gebruiksmogelijkheid, niet?

Natuurlijk heb ik de dames onherkenbaar gemaakt in verband met hun privacy.

vrijdag 6 juni 2014

Slog 35 Crocheting

Kleedje haken

En nu issie af, en nu...

Maandenlang heb ik waar ik maar kan, zitten haken (crocheting). Blauw- groen- licht roze-middenroze-en donkerroze. Hoewel ik niet een typische handwerkster ben, vind ik het af en toe leuk om ergens mee bezig te zijn. Dan brei ik een trui of ik haak 'oma vierkantjes', de bijna niet te vertalen 'Granny squares'. Ze zijn bij mij niet helemaal vierkant, en dat komt natuurlijk omdat ik weer niet helemaal het patroon volg, maar er een eigen interpretatie aan geef.

Eindelijk, eindelijk, kwam het eind van de bolletjes in zicht en ik had een enorme verzameling vierkantjes. Het plan was om er een dekentje van te maken, maar helaas, al die vierkantjes samen waren amper een half dekentje. Viel dat even tegen.

Op papier puzzelde ik met gekleurde vakjes tot ik een ontwerp had dat ik met de aanwezige vierkantjes kon maken.

Weet je trouwens wat een hondenklus dat is, om al die losse vierkantjes aan elkaar te haken!


 Om een lang verhaal kort te houden, het is gelukt...

Met zwart heb ik ze aan elkaar gehaakt en nog een vrolijk sierrandje om het geheel gemaakt.
Het is een lekker warme, vrolijke omslagdoek geworden.

En nu: Of ik hem echt ga gebruiken weet ik niet, misschien geef ik hem binnenkort wel weg.
Het gaat me vooral om de lol van het maken en om van 'niets' 'iets' te maken, dat is de uitdaging, en dat is gelukt.

woensdag 4 juni 2014

Een halve eeuw zwarte poppen

Mijn huis opruimend kom ik hier en daar oude poppen tegen. Jawel, ik was een poppenmeisje, nog steeds krijg ik bij enkele van mijn oude poppen een warm, of anderszins apart gevoel.
Opvallend is dat ik vanaf mijn allervroegste jeugd ook 'zwarte poppen' had.
Ik hoor zelfs vandaag de dag nog wel eens iemand mopperen dat er nergens zwarte popen te koop zijn. Ik kijk ze dan verbaasd aan: Hoe kom je erbij!

Dit was mijn allereerste pop. Ik heb geen idee waar ze vandaan kwam, maar ze was toen al niet nieuw. Misschien kwam ze bij een oma vandaan, ik weet het echt niet.

Het hele lijfje zit vol krassen maar verder is ze nog prima in orde, terwijl ze meer dan vijftig jaar oud moet zijn.
Ik ben altijd gek geweest op deze pop, vandaar dat ik haar nooit kon wegdoen.
Mocht iemand iets weten over het merk van deze pop dan hoor ik het graag.

Toen ik ouder werd, waarschijnlijk zo vanaf mijn tiende verjaardag, kwamen de Barbies. Foeilelijke poppen,vooral die echte Barbies. Ik viel meer voor de 'aanhang'. Nichtjes, neefjes etc. van Barbie. 
Hiernaast zie je mijn 'Francie', ik had ook een blonde maar deze bruine Francie was zo elegant daar viel de blonde bij in het niet. Ze kon haar benen buigen en haar middel was draaibaar.
Inmiddels blijkt ze een collector's item te zijn, zag ik bij toeval op Ebay.

Uit 1989 komt deze knuffelpop. Ik hou van het zachte lijfje, als je haar vasthoudt lijkt het net een echte baby. We noemden haar Animata. Nou ja... Mijn oudste zoon kreeg deze voor zijn verjaardag toen er een broertje op komst was. Ze was opvoedkundig bedoeld, een poging om hem voorzichtig met babies te leren omgaan. Aan me hoela, dacht de oudste zoon, en hij wist niet hoe snel hij de pop aan oma moest geven. Echte mannen spelen niet met poppen natuurlijk, hoe dom van me.


Deze bijzondere pop is een erfstuk. Als klein meisje keek ik vol ontzag naar het 'echte' haar, wanneer ik bij mijn tante op bezoek was. Ik was heimelijk verliefd op de pop.

Jaren later was ik dan ook erg ontroerd toen ik na haar overlijden, op haar speciale aanwijzing, DE pop van haar mocht ontvangen. Tot op vandaag heeft ze een speciaal plaatsje in de boekenkast.


Ook van deze pop heb ik geen idee hoe oud ze is, maar aan het mechaniek waarmee je haar hoofd kunt bewegen, en het materiaal waarvan ze gemaakt is, kun je zien dat ze oud is. Bovendien wordt ze kaal...
Ook hier: Als iemand een idee heeft over de leeftijd, dan vind ik het leuk om te horen.

Nou, dat was het serieuzere poppenwerk. Later kwamen er nog eenvoudige en soms gekke poppetjes bij. Er zullen er ongetwijfeld enkele bij de spullenhulp zijn beland, maar dit waren de meest indrukmakende zwarte) poppen.


Nou ben ik toch echt benieuwd wie er nog meer zwarte poppen in zijn (haar) jeugd heeft gehad. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige was.