zaterdag 22 oktober 2016

Zo jammer

Het schrijven van een recensie is een bijzonder iets. Het begint voor mij in 1997 wanneer ik, nog werkzaam in het Tropenmuseum, wordt gevraagd of ik interesse heb om Afrika-recensent voor NBD Biblion te worden.  Biblion verzorgt de aanschafinformaties voor de Nederlandse bibliotheken. Ik zeg: 'Ja'.

In de jaren die volgen schrijf ik vele recensies. Het begint met Afrika, daar komt vormgeving per computer bij, en literatuur uit Afrika en het Caraïbsch gebied. Aanvankelijk beschrijf ik ook cd-roms, totdat mijn computer een keer te vaak crasht en ik stop met audiovisuele materialen. In die tijd is de kwaliteit nog niet altijd zo stabiel. Op een gegeven moment ligt de nadruk op de computerboeken, en soms krijg ik wel zes verschillende boeken over Indesign, of  Photoshop te beschrijven. Er is ook een periode dat ik ongelooflijk veel reisboeken moet beschrijven. Tot het mijn neus uitkomt, en grappig genoeg komen ze op dat punt ook niet meer binnen. (...) Kennelijk zijn er meer dan genoeg Afrika-recensenten, want ik ontvang niet veel Afrika-boeken meer.
Bijna twintig jaar recensent. Economische crises worden weerspiegeld in de aantallen die ik ontvang.
Op een gegeven moment ontgroei ik de computerboeken en meld mij af voor dit onderwerp. Tegenwoordig krijg ik vooral kunstboeken.  Grappig, want daar ben ik ook meer mee bezig in mijn dagelijks leven.

Een recente ontwikkeling in het uitgeversland is de uitgave in eigen beheer. Soms noodgedwongen, soms vrijwillig.
Vandaag beschrijf ik zo'n boek dat in eigen beheer is uitgegeven. Natuurlijk ga ik hier niet zeggen welk boek het is. Het is een dilemma: ga ik in de recensie zetten dat het boek van slechte kwaliteit is? Voor een bibliotheek waar een boek in principe van hand tot hand gaat, is dat wel belangrijk. Maar voor iemand die na eindeloos veel werk, trots zijn boek in eigen beheer uitgeeft, kan het een genadeslag zijn. Veel schrijvers kijken met angst en beven, nou ja..., uit naar hun Biblion recensie. Helaas is het boek echt van matige kwaliteit; de rug is al los voordat ik het ontvang, pagina's hebben scheurtjes, de druk is op een pagina niet helemaal bladvullend. Zo jammer! Ik besluit dat ik het toch moet vermelden in de recensie. Niet leuk.

zondag 16 oktober 2016

Rustig weekendje ahum

De doorsnee-mens, zo die al bestaat, neemt rust in het weekend. Even bijslapen, beetje rommelen, of erop uit trekken. Dat soort dingen. Ik natuurlijk weer niet. Gisteren was ik getuige van de geboorte van een nieuwe muziekformatie. Dat gebeurt je toch niet elke dag, mij niet in ieder geval. Serieuze plannen en een eerste optreden deze week, donderdag aanstaande al.
Je bent vormgever of niet, dus ik bied aan om visitekaartjes en een weblog klaar te hebben voor donderdag a.s. Ja, leuk, graag, doe maar.
En dus... nadat de visite gisteravond vertrok, dacht ik: hmm, even proberen. Ik had beter moeten weten, want zo ben ik onder andere ooit aan een burnout gekomen natuurlijk. Wat gebeurt er in mijn hoofd? Plaatjes verschijnen, ontwerpen krijgen vorm, en ik word verschrikkelijk benieuwd of het zoals het in mijn hoofd zit ook eruit gaat zien. EN...ik kan niet stoppen voordat het ontwerp uitgewerkt is...
Zo komt het dat ik in plaats van een rustweekendje, de hele, nou ja, de halve nacht heb doorgewerkt. Als een bezetene, letterlijk. Stijve spieren, Knak in de rug, vaste nek en schouders en vage wazige ogen op het laatst, maar het is zo leuk om te doen!!!

Eerst het visitekaartje ontwerpen en na goedkeuring verder gaan met het nieuwe weblog voor de band. Puzzelen wat voor pagina's met welke informatie en wat voor foto's. Wat willen we zo gauw vertellen. Etcetera, etcetera. Okee, ik heb een eerste indruk van hoe het gaat worden en ik ben tevreden. Tijd om te gaan slapen. Toch nog redelijk vroeg weer op en gauw verder. Finetunen, noemen ze dat. Puntjes op de i, in fraai Nederlands.
Tekst toch wat groter? of een beetje naar links? Nee, toch wat terug naar rechts... Heb ik echt geen beter plaatje? Zoeken in een giga- voorraad foto's... Okee, die is beter. Oh, lelijk randje aan de foto, even bewerken, stukje eraf, kleur aanpassen. Zo goed? Hm, ja die kan er mee door. En dan 's ochtends enthousiaste reacties van bandleden en mijn lief.

De digitale geboorte van de Kambeng Band. Uit te nodigen voor feesten en partijen, workshops voor kinderen en volwassenen, en Afrikaanse avonden, met bijvoorbeeld een echte Afrikaanse theeceremonie. De band is nieuw, maar de leden zijn ervaren performers. De band zal in wisselende samenstellingen optreden.
Meer informatie is te vinden op:
kambengband.blogspot.nl
http://kambengband.blogspot.nl/

donderdag 6 oktober 2016

Opsteker 20



Het is in feite vaak 'het zwarte schaap', 
de nonconformist die zelf denkt, 
die het meeste bijdraagt tot het welzijn van de mensheid.

Poe poe, nou nou

En dan is het opeens weer tijd om de website op te schonen. Ik heb het even nagekeken, maar mijn hoofdsite bestaat in zijn huidige vorm sinds juni 2012. Dat is lang, want iedere paar jaar verander ik de vorm en inhoud van mijn site(s). Maar eigenlijk ben ik nog wel tevreden over de site.
Wat wil dat zeggen: word ik oubollig? Wil ik niet meer veranderen? Ik denk dat dat wel meevalt. Zo heb ik net vandaag mijn nieuwe visitekaartjes binnen. Kaartjes die ik aan wilde passen omdat accenten anders komen te liggen, zoals de tekst op het kaartje al aangeeft.
Mijn hoofdsite geeft een overzicht van alles dat ik doe en deed op het gebied van vormgeving. Van schilderen tot fotoxen tot draadmodellen, foto's, tekeningen en natuurlijk Humble. Van beeld tot en met tekst en terug, zogezegd.
Een overzicht verandert niet zo snel, als het goed is.  Er komt weleens wat bij maar dat gaat beetje bij beetje, en daar heb ik een speciale pagina genaamd 'Nieuws' voor aan mijn website hangen. Ik heb wat kleine aanpassingen gedaan en mijn vistekaartje op de entreepagina geplaatst. Zo, klaar, opgefrist!!!

Wat ik wel heb aangepast, niet qua vorm maar qua inhoud, is het  weblog dat ik bijhoudt over Humble, meneer Humble tegenwoordig. Waarom?
De ontwikkelingen van (meneer) Humble gaan hard. Hij kristalliseert uit, hij wordt duidelijker. Zijn verhaal wordt duidelijker. Door het voorbereiden en samenstellen van mijn lezing: Humble van schets tot manuscript, en door het contact met Droomvallei Uitgeverij heb ik zelf ook meer duidelijkheid gekregen over waar hij vandaan komt en waar hij naar toe gaat. Al met al ben ik nu steeds meer tevreden met Humble's wereld.

Een middag van hard en geconcentreerd werk, maar het resultaat is okee.  
Poe poe, nou nou.