zondag 30 maart 2014

De ontmanteling van de Ger

De mooie, geweldige Ger van Lindeke Mast wordt op dit moment ontmanteld. De hele winter stond hij in de tuin van Theater Draad en Vormgever Zippa. Een prachtige plaats, verscholen achter de winkels in het hart van Bussum, een dorpje in het midden van het land. De Ger haalde zelfs de krant:





Er vonden veel mooie ontmoetingen plaats, al dan niet naar aanleiding van door Lindeke georganiseerde avonden. Aan alles komt een einde en de tijd is gekomen om de Ger te ontmantelen, en zo de tuin weer terug te geven aan Zippa en Draad. Het is jammer maar goed zo.

Bij de ontmanteling, net als in september bij het inrichten, valt me weer op hoe veel er in de Ger past. Niet te geloven wat er allemaal uit komt.
 Nog even en het is weer voorbij, dan is de tuin weer leeg, en de Ger is weer verder op pad, het blijft tenslotte een Nomadentent.


zondag 23 maart 2014

Wa is da?

De nucleaire top wordt op 24 en 25 maart in Nederland gehouden.

Promomateriaal
Al tijdenlang worden we gewaarschuwd dat wegen worden afgesloten, delen van de Randstad zullen onbereikbaar zijn. Woon je toevallig in de regio dan moet je zelfs je boodschappen voor de 23e hebben gedaan, en ambtenaren worden gevraagd thuis te werken. 
Zullen we ons veiliger voelen na afloop (en tijdens...)  van deze bijeenkomst?

Een voorbeeldje van wat er die dagen zoal rondrijdt, speciaal overgevlogen uit de USA:


Ik heb het even niet over de inhoud van de top, want ja, wat moet je daar nou van denken: politieke leiders van over de hele wereld die bij elkaar komen om over de nucleaire veiligheid te praten....
Bestrijding van nucleair terrorisme, ook staatsterrorisme? 

 Obama neemt zijn eigen SUV's en helikopters mee
Zou er één agent zijn die een vrije dag heeft tijdens de top





vrijdag 21 maart 2014

Slog 29 Shame of a Nation/ Humanity


Happy

Tegenwicht tegen alle lelijkheid die er helaas ook is in de wereld, (is het niet, Wilders...Shame of a Nation/ Humanity) hier het heerlijk optimisme van Pharrell. Over de hele wereld (klik hier) tonen mensen hartstochtelijk hun behoefte aan Happiness. Prachtig om al deze verschillende versies van Happy te zien. Ik geniet er echt van.

http://24hoursofhappiness.com/

donderdag 20 maart 2014

Nou nou

Vanochtend was het weer zo ver; ik moest naar de tandarts.
Prachtig weer, dus ik maakte er meteen een aardige wandeling van. Ik liep te genieten van de zon en de lichtinval, heerlijk. Totdat ik bijna bij de tandarts was.

Opeens zie ik overal politie, brandweer, en zelfs een ambulance. 'Nee, mevrouw, u mag deze straat niet in.' Nou ja, dan loop ik toch even om. Heel nieuwsgierig natuurlijk, maar ik vond het niet cool (!) om te vragen wat er aan de hand was. Verder lopend maakte ik er in mijn fantasie een uit de hand gelopen echtelijke ruzie van... Om de hoek vroeg ik toch  (!) maar even aan een man wat er was. 'Een gaslek ofzo,' zei de man. Nou, dat vond ik nou niet zo spectaculair.
Later bleek dat een jonge man die door schulden zijn huis uit moest, het huis vol gas had laten lopen. Vandaag was er precies zo'n situatie nog elders in het land. Niet goed te praten, maar het geeft toch de wanhoop van sommige mensen aan.

Het bezoek aan de tandarts was gewoon; gelukkig geen gaatjes, maar wel twee oude kiezen die t.z.t. vervangen moeten worden, en ik moet toch echt nu een afspraak met de mondhygieniste maken.. Okee, heb ik gedaan.
Na de tandarts even langs de Lidl, waar ze zo'n fijn kattenvoer hebben. Sjouwend met twee boodschappentassen liep ik terug naar mijn eigen kant van het dorp. Totdat ik bijna thuis was.
'Nee, mevrouw, u kunt er niet door.'
Wat nu weer?
 Ik zie een ouderwets geel taxi-tje aan komen rijden. Wat is daar nou mee aan de hand? Dan zie ik het: op de zijkant staat Bananasplit. Er werden opnames gemaakt van het hilarische programma. Er kwam een jonge vrouw uit de auto die het café op de hoek inliep, en later zie ik een oerhollandse zanger uitstappen.Ik ben maar gaan lopen op een gegeven moment en hoop dat ik niet door het beeld liep.

Maar waar dit verhaal nou eigenlijk over zou gaan, is het maken van een 'Zwerfie.' Op 20 maart, de dag dat de lente begint, ruim je één stuk zwerfvuil op. Maak dan gelijk een #zwerfie Overal waar een zwerfie gemaakt is, is de wereld ietsjes schoner, mooier en dus beter geworden. 
Voordat ik van huis vertrok, op weg naar de tandarts had ik gauw mijn cameraatje in mijn tas gedouwd, omdat ik vast en zeker wel wat 'zooi' zou tegenkomen onderweg. Maar, tot mijn grote verbazing, moest ik nog echt zoeken naar vuil, er lag veel minder dan ik had verwacht. Fototechnisch levert het geen erg mooie plaatjes op en dat is deze keer dus eigenlijk heel goed, haha.










woensdag 12 maart 2014

Bijzonder

Een hoofd vol gedachten, maar niet hetzelfde als anders. Er is iets aan het gebeuren al weet ik nog niet precies wat.
     Ik zit midden in het verhaal 'Het verloren symbool' van Dan Brown. Dit is om meerdere redenen opmerkelijk; ik heb nooit de behoefte gevoeld om iets van Dan Brown te lezen. Het is een wat onvolwassen neiging van me om boeken die door iedereen worden geprezen als niet boeiend af te doen. Dat blijkt wel weer, eenmaal begonnen kan ik bijna niet stoppen, ondanks de vorm.
Het is namelijk een zogenaamde Dwarslezer, met irritant dunne pagina's, waardoor ik er steeds een paar tegelijk omsla. Het verhaal gaat daardoor onbegrijpelijk verder en zo gauw ik daar achter kom moet ik weer terugzoeken naar waar ik was gebleven en waar het verhaal wel verder gaat. Maar het IS spannend!!!
     Het verhaal is voor mij op dit moment ook emotioneel om te lezen. De schrijver vertelt veel over Vrijmetselarij. Dit is een genootschap, een orde, die voortkomt uit de oude mysteriescholen. Er gaan rare verhalen rond over Vrijmetselarij, zoals over alles waarvan mensen niet weten hoe het zit. Ik ben er trots op om te lezen over Vrijmetselarij en om de manier hoe Dan Brown hierover schrijft. Misschien klopt niet alles maar hij brengt het respectvol.

Ik voel me deel van een eeuwenoude traditie en ontroerd nu ik zelf net mijn eerste inwijding achter de rug heb. Een inwijding die heel veel indruk heeft gemaakt, en nog steeds doorwerkt. Het is moeilijk uit te leggen wat er met me gebeurt en wat de invloed is van mijn inwijding, maar het voelt als een transformatie. Alsof ik een nieuwe weg ben ingeslagen, wilde ik zeggen, maar dat is het niet. Het is alsof ik dezelfde weg met meer overtuiging ga. Zelfbewuster en vol vertrouwen in het grote geheel, het Universum, of om in stijl te blijven, de grote Bouwmeester. Ik ben benieuwd waarheen dit alles mij leidt.

Hoe kwam ik erbij om 'Het verloren symbool' te gaan lezen? Ik schreef mijn lief over mijn toetreding tot een vrouwelijk, op de Vrijmetselarij gebaseerde, orde. Eerlijk gezegd vroeg ik me af hoe dat over kwam bij hem. Mijn man woont in een ander deel van de wereld en we hebben voornamelijk contact via e-mail, waardoor niet alles dat ons bezighoudt  rechtstreeks besproken kan worden.
Net op dat moment mailde hij dat hij 'Het verloren symbool' aan het lezen was, en dat hij het zo mooi vond dat hij het zelfs een tweede keer leest. Hij zei dat ik het vast ook goed zou vinden. Daarop haalde ik het boek in huis om het toch maar eens te proberen. Direct de eerste pagina's viel mijn mond open van verbazing en herkenning.

Op zesduizend kilometer afstand zijn we met hetzelfde bezig. Het is voor mij erg belangrijk dat hij snapt waar ik mee bezig ben en dat hij achter me staat. Ik vind dit heel speciaal en het bevestigt voor mij opnieuw de hele bijzondere band die er tussen ons bestaat.

zondag 2 maart 2014

Opsteker 1


Inwijding



Een inwijding
is een ritueel spel
www.ordevanweefsters.nl



Aandoenlijk: babies en muziek

Prachtig hoe dit kleine meisje reageert op het gevoelige liedje dat haar moeder zingt.
Zou het een aangeboren bluesgevoel zijn?
En hier is nog zo'n gevoelig zieltje: Nee papa, stop niet want het huilt zo lekker.

En hier nog een paar babies die juist stoppen met huilen wanneer ze hun favoriete muziek horen.
Opvallend vaak is Bob Marley degene die ze tot rust brengt.



en ook Notorius B.I.G. kalmeert