Meer opruimen

De zon schijnt, dus wat is er lekkerder dan de schuur uitmesten...
Lekker soppen in de zon.

Nou ben ik eigenlijk niet zo'n opruimtype, dus het moet niet erger worden, maar voor nu ben ik blij met het resultaat. Ik wist niet dat opruimen, of misschien juist niet-opruimen (zie twee blogs terug) zo besmettelijk was. Ik mag wel oppassen dat het geen obsessie wordt.

Het meeste staat klaar om naar de spullenhulp te gaan. Netjes hè.

Moedernis

Het plan zat al een tijdje in de lucht en in zijn lijf: De wereld in...

Nou dacht ik net dat ik de laatste weken aardig leerde loslaten en een coole moeder te zijn, en dan blijk ik vanochtend toch even helemaal niet zo cool.

Ik probeer heel hard om alles aan hem over te laten en zeg tegen mijzelf:
Laat hem het nou gewoon op zijn eigen manier doen.
Maar ik vind het best spannend: Liften naar Frankrijk. Ik kijk naar zijn bagage en denk; mijn God, wat een gesjouw. Maar hij is jong en energiek en heeft er zin in.

Ik probeer niet te vragen of hij even een berichtje stuurt wanneer hij veilig is aangekomen, want als hij dan vergeet iets te laten horen ga ik natuurlijk stressen. Haha. Wie lacht niet om die ouwe moeder...
De plek waar hij heen gaat lijkt me bijzonder, hard werken, veel leren, ongetwijfeld veel zelfconfrontaties en bezinning. Daar is het hem ook deels om te doen. Dat vind ik prima, lijkt me een heel goed plan, bovendien ziet hij daar zijn goede pas teruggevonden vriend.

Maar die reis...
Ja, dat vind ik best spannend.
Het moederdier in mij maakte wat broodjes, en kocht flesjes sap voor onderweg. Ik stortte nog even gauw wat beltegoed op zijn mobiel. Kortom, ik deed nog even gauw wat ik kon.
En nu is hij vrij. Eindelijk op weg, de wijde wereld in.
Hij heeft er zin in, en ik...
Stiekem kijk ik toch uit naar een berichtje dat het liften goed ging en hij veilig aan is gekomen.

Tot dat moment probeer ik mijzelf fanatiek af te leiden en stuur ik niets dan positieve gedachten met hem mee. Ik roep zijn beschermengel aan: Please, blijf bij hem.
Ach, ach, die moedernissen.

Slog 34 Happy

Opruimen

De afgelopen week stond in het thema van het opruimen.
Het begon bij toeval toen ik een katje eten gaf bij afwezigheid van de eigenaresse, en het huis niet in kon. Je ziet het weleens op de televisie maar ik vond het confronterend om in het echt te zien, hoe een huis zo volgegroeid kan zijn. Ik dacht altijd dat het bij mij een rommeltje was maar geloof me, het kan veel erger.
Maar goed, om een lang verhaal kort te houden; we zijn samen aan de slag gegaan en zullen de komende tijd nog bezig zijn.

Opeens kreeg ik de geest en begon aan mijn eigen woonkamer, daarbij liefdevolle hulp krijgend van mijn jongste zoon.  Voor het eerst in bijna dertien jaar is echt ALLES van zijn plaats gekomen en de hele kamer is omgegooid.
Wat een vreemde gewaarwording, ik voelde me in het begin alsof ik in een hotelkamer zat..? Hotelkamer? Ja, echt waar. De woonkamer lijkt leger, groter.
Vroeger veranderde ik mijn inrichting iedere paar jaar, maar in dit huis dacht ik dat alles op de best mogelijke plaats stond en ik dus de inrichting niet meer kon verbeteren. Wat blijkt... het is ruimer, comfortabeler, de hele ruimte wordt nu gebruikt, er zijn twee in plaats van één werkplaats gekomen.

Misschien wel het allerbelangrijkst is dat alle oude energie is weggewerkt. Oud stof, oude herinneringen en aandenkens zijn nu opgeruimd. Het voelt heel lekker!

Slog 33 Let go of thinking

Soms moet je even stoppen met na- of voor- denken