donderdag 30 januari 2014

Slog(s) 25 Terugblik

Huisvrouw in Afrika/ housewife in Africa

Eindelijk even samen/ Together, for the time being
Wat zal ik zeggen? Roundhouse


'Massage'

Praten, praten, praten/ Keep on talking

Voor de goede verstaander


Sinds een paar weken doe ik mee met een initiatief waarbij je enkele pagina's van je manuscript online zet en daarmee veel sponsors hoopt te werven, aandeelhouders eigenlijk, en zo de uitgave van je boek kunt bekostigen. Het leek me een erg leuk initiatief, maar ik ben nu toch teleurgesteld.
          Ik heb tot nu toe 2% van de benodigde aandelen verkocht, waarvoor trouwens mijn zeer hartelijke dank aan familie en vrienden! Met die 2% sta ik in de top tien van best verkochte manuscripten! Kun je nagaan hoe weinig manuscripten het beoogde aantal aandelen behalen. Mijn excuses, lieve familie en vrienden,  ik dacht echt dat het een leuk initiatief was met potentie, maar nu ben ik bang dat je een deel van je geld kwijt bent. Ze houden 20% per niet verkocht aandeel en ze betalen pas vanaf €10 terug. Sorry, sorry, sorry.
          Het liefst zou ik me terugtrekken en op een andere manier mijn boekje uitgeven, maar nu blijkt dat ik de volle vier maanden uit moet zitten, ik mag me niet terugtrekken. Jammer.

Stel dat ik nu per ongeluk zelf het boekje in een zeer kleine oplage had laten printen, dat het er heel leuk uitzag en dat ik het rechtstreeks voor €12.50 ex. verzendkosten zou verkopen, dat zou voor de potentiële koper natuurlijk veel aantrekkelijker zijn, want dan hadden ze meteen waar voor hun geld.
En stel nu dat ik pas nadat ik het had laten printen in de voorwaarden van bovengenoemd initiatief las, dat dat helemaal niet mag en dat je dan een boete riskeert, dan had ik me toch een probleem.



donderdag 23 januari 2014

Rustig schrijven

Sinds ik de stiltecoupé van Zinexprez ontdekte, schrijf ik iedere week op twee vaste schrijfdagen; eentje thuis en eentje buitenshuis. Op de thuisdag werk ik aantekeningen uit op mijn laptop,  ik verdiep me in een schrijfonderwerp, of ik schrijf gewoon. Op de buitenshuisdag ga ik één keer in de maand naar de stiltecoupé van Zinexprez, wat een genot! en meestal één dag per week naar de bibliotheek, hier in het dorp, en schrijf. Zo ook gisteren...

 Impressie:

Ongelooflijk, wat een drukte vandaag
In de bieb zelf zijn alle plekken bezet
In het stiltelokaal is nog plaats
          In- en uitloop van mensen
          Sjouwen met tafels en stoelen
          Neus ophalen
          Trommelen met vingers op houten tafel
          Toetsenbordgeluid laptop
          Echt goor gesnotter
Wat een les in loslaten
Geen aandacht aan geven
Doorgaan met mijn eigen werk
           Meisjes met crackers
           Cellofaan kraakt
           Cracker kraakt
           Mes zoeken
           Mes gevonden
           Verpakking van salade openen
           Smeren op cracker
           Op cracker kauwende kiezen
           Omslaande pagina's
           Gesnotter naast me
                          ja, gelukt...
                          je hoort hem doorslikken, gatver!
Lunchtijd
          Krakende zakjes
          Voorzichtig kraken
                          klinkt luider dan lomp kraken
          Oeps, een binnensmonds boertje van een verlegen meisje
          Nog een krakend zakje
          Kauwende kiezen
          Hard omgeslagen pagina's
WAT EEN SCHREEUWENDE HERRIE IN HET STILTELOKAAL


Het blijkt dat leerlingen van omliggende scholen zich op toetsen aan het voorbereiden zijn






maandag 20 januari 2014

Alles okee, of wanhoop


Maandagochtend en ik plaats een videootje van een schattig moment. Het afgelopen weekend was de grote stoere kater heel aandoenlijk met zijn pootje water uit de parasolvoet aan het hengelen, dat hij daarna van zijn poot af likte. Aaaahhh, schattig! Ja, klopt.
          Ondertussen word ik gek. Ik ben ongeveer tien dagen terug uit Afrika, tien dagen zonder de liefste.  We hebben geen idee wanneer, of waar, we elkaar weer kunnen zien.

'I am so empty and lonely without you.'
'I feel absolutely the same, I am so lost without you.'

Okee, we sturen nog een 'sumbu', een kusje mee met onze smsjes, en dat is het dan. Dat is alles dat we hebben nu, op dit moment. De wanhoop slaat soms even toe... Hoe moet het nu toch verder met ons. We kunnen niet daar en niet hier samen zijn. Wie heeft een gouden tip?

Katjes in Afrika

dinsdag 14 januari 2014

Help Humble uitgeven

http://www.tenpages.com/manuscript/humble
Worden er binnen vier maanden meer dan 2000 aandelen verkocht, waarvan maximaal 200 per persoon, dan wordt de eerste Humble bundel officieel uitgegeven.

Als je op deze link klikt: http://www.tenpages.com/manuscript/humble
kom je op een pagina met een button waarop staat 'koop een aandeel',
als je daarop klikt wijst het zich verder vanzelf.
Alvast bedankt, groetjes



Meer informatie over de aandelen en de voorwaarden etc. vind je op de site van TenPages.com.

zondag 12 januari 2014

Zonnige ziekenboeg

Het is al weer voorbij. We keken er bijna een jaar naar uit, ruim drie weken samen, wat een luxe!
Het is niet niks om maanden en maandenlang alleen via e-mail contact te hebben met de allerliefste en misverstanden liggen dan soms op de loer. Het is onvermijdelijk dat je je weleens afvraagt waar je nou eigenlijk mee bezig bent. Tot we elkaar zagen, en weer zeker wisten: Oh ja, dit is het toch echt!

De eerste dagen bleef ik in en om het huisje, om een beetje te acclimatiseren, bovendien moest de liefste nog een weekje werken en daarna zou hij vrij zijn. Zoals je op de foto hiernaast ziet, is het geen straf om thuis te blijven.
Maar toch... die eerste dagen thuis liepen onverwacht uit tot bijna drie weken aan huis gebonden. Ik weet nog steeds niet wat de directe aanleiding was, ik hou het zelf op het emotionele weerzien zelf, op een gegeven moment ging ik grandioos voor de bijl: dysenterie. Mijn actieradius was ongeveer een tot twee meter van een toilet. Verder durfde ik niet te gaan. Ik zal niet in details treden, maar erg romantisch was het niet. Vreemd genoeg smaakte het eten me goed en dat werd zo'n beetje mijn enige vertier op een dag. Klinkt sneu natuurlijk, maar dit ziek zijn bleek een Blessing in disguise omdat de allerliefste en ik nu uren en uren met elkaar praatten, misverstanden konden ophelderen, vragen beantwoorden, plannen konden maken en weer veranderen, haha.
         
Hier staat Barrow op zijn rug voor een massage
Toen ik langzaam opknapte kreeg mijn lief ongelooflijke last van zijn rug, een oude kwaal waar hij al een tijd bijna geen last meer van had gehad. Hij vindt het dan fijn als ik hem 'masseer', dat houdt in dat ik op zijn rug ga staan ... doodeng. Ik heb vorig jaar een fysiotherapeut gevraagd of dat nou geen kwaad kon en die zei van niet, dus ga ik met mijn volle gewicht (!) op hem staan. Opnieuw was de romantiek ver zoek, maar we waren dicht bij elkaar en hartstikke gelukkig.
Hierna werden we allebei nog snipverkouden, haha. 



Met schoonzusje Ossei aan het koken
Gelukkig lukte het de laatste week om nog alle gewenste familiebezoekjes af te leggen. Het was heel fijn en warm om iedereen weer te zien: Mustapha (Bonu) de houtbewerker, Olimatou, Ossei (Fatou), de lieve intelligente en bijzondere schoonzusjes, en vooral opa (uncle Kebba). Olimatou met wie ik een vertrouwelijk gesprekje voerde en met wie ik naar de markt gind, en Ossei met wie ik samen heb gekookt. Nou ja samen, zij deed het meeste. En dan opa; De bijzondere man die op zijn 87ste nog eens vader werd en waarmee ik hand in hand liep bij het afscheid.


Ik haat afscheid nemen.
Op de een of andere manier voel ik me thuis op dat plekje van de wereld, mijn hart ligt er en ik heb heimwee wanneer ik weer 'thuis' ben. En dan heb ik het nog niet eens over mijn lief. Hoe kunnen we nou zo van elkaar verwijderd verder leven? Wanneer komt er een mogelijkheid om samen te blijven?
Natuurlijk zijn we daar weleens goed ziek van.