donderdag 9 juli 2020

Verhaal n.a.v. eigen boekenkast

Een paar dagen geleden ontving ik van Corry Gramser van Zinexpres, de volgende schrijfopdracht in mijn mailbox:
Ga voor je boekenkast staan  en noteer een tiental titels die je aanspreken. Schrijf nu een verhaaltje van 40 regels waarin je meerdere titels van de boeken gebruikt. Geef het verhaal als het klaar is een titel.

Ik vond dit een leuk idee en koos de volgende titels uit mijn boekenkasten:

·      Dansend naar God

·      Als ik teken ben ik op reis

·      The Rose that grew from Concrete

·      Cameroon with Egbert

·      Binnenvallend licht

·      De sprekers van de waaarheid

·      De geboorte van de dromenwever

·      Met de pijn die het liefheeft en haat

·      De dochter van de heelmeester

·      Rumi’s Daughter

Hieronder zie je het verhaal dat uit deze titels voortkwam:

ALS IK TEKEN BEN IK OP REIS

 Als ik teken ben ik op reis. Mijn fantasie
laat mij de mooiste plaatjes zien. Met
mijn ogen dicht kom ik overal waar ik
maar wil zijn. Mijn portemonnee en mijn
paspoort mag ik thuislaten. Het leuke
van tekenen is dat alles kan. Ik ben
de baas en de tovenaar tegelijk.
Wanneer ik mij heel erg concentreer
kan ik de film in mijn hoofd proberen
na te tekenen.
Met het juiste binnenvallende licht teken
ik, als was het de geboorte van een
dromenweve
r.
Ik laat een nieuwe wereld ontstaan,
als ik dat wil. Ik laat de sprekers
van de waarheid
door de binnenlanden
van Kameroen trekken met
een ezeltje genaamd Egbert. Midden
op de kale vlakten ontmoeten
ze daar de dochters van Rumi en
van de heelmeester. Twee indrukwekkend
jonge vrouwen. En wat blijkt; ze
hebben heel wat gemeen. Ook deze
vrouwen spreken graag de waarheid.
Omdat ik de baas ben van mijn fantasie
laat ik de dames plotseling overspringen
naar een moderne stad die uit grote
betonnen pleinen bestaat. Ze kijken
verbaasd om zich heen. Wat een over-
gang. Van volop natuur naar een
lege natuurloze plek. Oh wacht,
de dochter van Rumi  pakt de dochter
van de heelmeester bij de hand.
‘Kijk’, zegt ze. ‘Een roos! Daar!
Hij groeit uit een barst in het beton!
‘Wonderlijk!’ zegt de dochter van de
Heelmeester ontroerd.
De dappere roos voelt zich gevleid
door hun aandacht en met de pijn die
het liefheeft en haat
neemt hij de
dochters mee, ver weg. Samen
vliegen ze nu al dansend naar God.

 09-07-‘20/ SA/