Geweldig Nieuwjaar

2015 schijnt GEWELDIG te worden...



Deze en andere kaarten zijn te bestellen bij Send a Smile

Nog meer opruimen

Het is ongelooflijk hoe ik drie uren lang bezig ben met dingen verplaatsen van de ene kast naar de andere en naar nog een andere kast, het voelt alsof ik opruim en plaats maak, maar er komt geen extra plaats vrij. Vreemd genoeg heb ik een halve doos van een kerstpakket aan oud papier over en geen extra ruimte.

Waarom doe ik het dan?

In mei, nog geen jaar geleden dus, hebben we de boekenkast verplaatst en alle boeken en mappen eruit gehad en weer terug gezet. Natuurlijk ziet het er dan netjes en overzichtelijk uit.
Nog geen jaar verder is het een rommeltje. Alle Humble spullen zijn verspreid over drie kasten, mijn schrijfboeken, en in de loop der jaren uitgeprinte schrijfoefeningen, en mijn vele schrijfsels, maar ook mijn tekeningen, uitgeprinte mandala's, ingekleurde tekeningen, aantekeningen over dan wel schrijven, dan wel tekenen, zelfs over allebei samen, alles onoverzichtelijk, lastig terug te vinden. Tijd voor het grote opruimen.

Vanavond is het zover en zoals gezegd kost het me maar liefst drie uur om alles heen en weer te schuiven en te sjouwen. Voorlopig is het weer overzichtelijk, ik ga er van uit dat ik alles nu terug kan vinden en dat is waarvoor ik het doe. Ik zou graag meer weggooien maar eigenlijk ben ik met alles nog bezig, of het is op een andere manier nog te vroeg om weg te gooien. Nou ja, over een half jaartje doe ik het gewoon opnieuw.

Afsluiting van een jaar

Groene Leem kuur

Is dit het toppunt van integratie: een bekeerling die met de kerstdagen haar eigen Ramadan viert?

             

De overvloed aan eten, de overvolle boodschappenwagentjes en zelfs de zeer gewaardeerde kerstpakketten; ik heb er even genoeg van. Oh jawel, ik vind het lekker, dat is het punt niet, maar ik wil mijn lijf niet meer zo zonder dat ik er erg in heb, volstoppen.

            Daarnaast heb ik deze kerst en oud en nieuw de behoefte om mij terug te trekken en mijn ‘zonden te overdenken’ , nou ja in ieder geval te reflecteren op het afgelopen jaar en mij voor te bereiden op het nieuwe jaar. Een schoonmaak in hart  en hoofd.

Ik moet eerlijk bekennen dat mijn toch al niet geringe gewicht de laatste weken een beetje toeneemt. Ja, het is waar, ik ben gestopt met roken en meestal kom ik dan een kilo of zeven aan. Ik ben vaker gestopt met roken en dus ook weer begonnen, en de kilo’s bleven dan vrolijk hangen. Hmm.           

Vorige week hoorde ik iemand die ging vasten omdat hij bedorven vis had gegeten, en dat vasten deed hij met behulp van groene leem. Groene leem schijnt een geweldige reiniger van je lichaam te zijn en nadat ik me grondig heb ingelezen op het internet, besloot ik dat ik dat ook wilde. Het spreekt me sowieso aan om mijn lichaam inwendig te reinigen. Ik heb wat raar zitten eten en snoepen de laatste tijd en wil dat schoonmaken. Daar komt ook nog eens bij dat mijn broertje maar liefst 40 kg is afgevallen. Het kan dus en hij is een goede spiegel voor me. Ik voel de drang om af te vallen, maar ik vind het wel echt moeilijk om er aan te beginnen.

Ik ben vandaag begonnen met een groene leemdrinkkuur. Nou weet ik niet of het me gaat lukken om echt te vasten, maar een redelijk alternatief is dat ik mijn eetgewoonten aanpas, minstens tijdens deze vijf weken durende kuur. Ik kreeg de volgende tip van mijn broer:

·         Ontbijt en lunch:

·                      Fruit

·         Avondeten:

·                     Vis, pepers, uien,

·                     Tomaat/ knoflook,

·                     Gemengde groente

·                     Fruit

·         Snack of toetje:

·                     Yoghurt

·         Gedurende de dag:

·                     Veel drinken/ liefst water

Dan moet ik dus alle chocolade, koekjes, zoutjes etc. die vanwege de kerst in huis zijn laten liggen. Voor mij is dat zo goed als vasten. Ik weet echt niet of het me gaat lukken en daarom wilde ik dit stukje pas achteraf op mijn blog zetten, aan de andere kant is het feit dat het op 'papier' staat en dat iedereen het kan lezen en me er op kan afrekenen natuurlijk een extra stimulans…

Nou vooruit maar: deze vrije Moslim houdt haar privé Ramadan tijdens de kerst en oud en nieuw..

Wow, spannend!.    

Update: Gisteren als avondmaaltijd heb ik appelsap, een banaan, twee mandarijnen en een halve appel genomen. Op zich gaat het goed, maar ik heb het wel erg koud, en af en toe duizelig en hoofdpijn. Ik denk dat ik het op drie dagen (fruit-) vasten hou. De leemkuur wil ik helemaal afmaken.

Ik ben er uit

Vanmiddag heb ik eindelijk de knoop door kunnen hakken. Na een laatste telefonisch contact was ik er opeens uit en nu ben ik bezig met de overstap. Wat een opluchting!
Wat er vooraf ging:

Tot 31 december ben ik nog verzekerd via Agis. Agis houdt op te bestaan en gaat over in het Zilveren Kruis. Daarbij heb ik een collectieve korting via het postcodezorgcollectief, en die ging niet over naar het Zilveren Kruis maar wel naar Delta Lloyd. De keuze was dus aan mij: Zilveren kruis of Delta Lloyd.
Nou ben ik er het type niet naar om meteen te doen wat me wordt geadviseerd en dus ben ik de afgelopen weken bezig geweest met uitzoeken en vergelijken wat er op zorgverzekergebied wordt aangeboden.

Ongelooflijk, wat een klus. Alle vergelijkingssites ten spijt, kwam ik er maar niet uit, De een heeft dit en de ander dat. Uiteindelijk heb ik toch de papieren van Delta Lloyd op laten sturen, maar ik voelde me er niet helemaal blij mee.

Vanmiddag heb ik ook de knoop doorgehakt wat ik aan verzekeringen wilde hebben. De basisverzekering is verplicht en voor zover ik begrijp toch min of meer hetzelfde overal. Daarnaast heb ik overwogen een aanvullende verzekering voor alternatieve geneeswijzen te nemen, maar de praktijk leerde me de afgelopen jaren dat je het meeste toch nog zelf betaalt, dus dat valt af. Bovendien wil ik zo weinig mogelijk naar een dokter en zo veel mogelijk zelf proberen te genezen.
Dan die tandartsverzekering: dat vind ik een dilemma, want wanneer je gewoon voor controle gaat, dan betaal je net zo veel aan de verzekering zelf als aan de losse rekening. Maar... met een bescheiden budget vallen die eigen rekeningen toch altijd tegen. Ik heb nu besloten wel een tandartsverzekering te nemen en dit te beschouwen als een gespreide betaling van mijn rekeningen. Om dezelfde reden neem ik ook het laagste eigen risico, dat van €375.00.

Opeens kwam vanmiddag Promovendum weer voorbij. Een zorgverzekering voor hoger opgeleiden waarvan ik enige tijd geleden papieren in de bus had gekregen. Die heb ik weggegooid omdat ik een zorgverzekering voor hoger opgeleiden niet als mijn keuze zag.
Ik opende vanmiddag toch hun site en het zag er eigenlijk niet zo gek uit. Ik besloot te bellen.
Na een prettig gesprek met een meisje/ vrouw die alle tijd nam om mijn vragen te beantwoorden en de voorwaarden uitgebreid doornam, kwam ik uiteindelijk tot de keuze voor een student (!) verzekering bij Promovendum. Ik was nooit zelf op dit idee gekomen maar de dame aan de lijn legde uit dat ik niet persé hoefde te studeren, het enige verschil was de studentikoze benadering. Je wordt met je voornaam aangesproken in plaats van met mevrouw. Nou, dat vind ik geen probleem natuurlijk.
Ik ga betalen €97.80 voor een basisverzekering met tandverzekering. Ik ben €20.00 goedkoper uit dan nu bij Agis, volgens mij voor de zelfde dekking.

Ik ben blij dat ik er nu eindelijk uit ben.

Slog 44

De laatste loodjes wegen het zwaarst
The last Mile is the longest

Wat vind jij?

Jawel, het is weer zo ver: ik ben weer volop aan het haken. Ongeveer een half jaar geleden heb ik ook met zogenaamde Granny Squares een dekentje gemaakt en daar heb ik nu weer zin in.

Het is heel lekker om van die kleine vierkantjes te haken. Je kunt het overal doen, zonder dat je nou direct zo'n grote lap meezeult. Het heeft ook iets meditatiefs voor mij, vaak begin ik te haken wanneer mijn hoofd vol zit. Dat hoeven geen vervelende gedachten te zijn, maar het is wel vermoeiend zo'n alsmaar doordenkend hoofd. Net als op het plaatje hiernaast lijkt het of er met het verwerken van de draad ruimte komt in mijn hoofd en daardoor mijn gedachten tot rust kunnen komen... Ach ja...

Terwijl ik vrolijk aan het haken ben tot ik een ons weeg(!!!), vraag ik me natuurlijk af hoe het dekentje eruit moet gaan zien. Ik heb drie ontwerpen gemaakt die ik hieronder plaats. Mijn vraag aan jou is: welke gaat het worden als het aan jou ligt?

A

B

C

Ontroerend

Ach, dit ontroert me:

Rouwende zwaan zorgt voor vertraging op spoor

Eerder vandaag werd, op de hogesnelheidslijn tussen Amsterdam en Rotterdam, een zwaan aangereden door een trein. Het dier overleefde de botsing met de trein niet en kwam naast het spoor te overlijden. Kort daarna moest het treinverkeer worden stilgelegd omdat de partner van de gestorven zwaan op de rails zat te rouwen om de dode zwaan. Zwanen zijn monogaam; een paar blijft hun hele leven bij elkaar.
Een zwaan leeft in het wild ongeveer 20 jaar, maar helaas dus niet als hij een trein tegenkomt.

De treurende partner was dusdanig agressief dat medewerkers van de dierenambulance het niet verantwoord vonden om het lichaam van de dode zwaan daar weg te halen. Pas na anderhalf uur, lukte het om de rouwende zwaan van het spoor te verwijderen en kon het treinverkeer, op de hogesnelheidslijn tussen Amsterdam en Rotterdam, weer langzaam op gang komen.

Wat romantisch! Alles moet wijken voor een treurige zwaan..
Nou zat ik niet in die trein, want dan sprak ik vast wel anders, maar dit verhaal ontroert me. En ik vind het mooi dat de natuur even de gebouwde omgeving overheerst. Eigenlijk hoort het zo. Toch?

Schrijfwedstrijd

Het is zondagochtend, amper negen uur, en ik heb al een verhaal geschreven voor een schrijfwedstrijd.
Het gaat om de wedstrijd Unplugged van Schrijven Online/ Schrijversacademie. De opdracht is: Verwerk deze zin in je inzending: 'De telefoon, internet, televisie - alles gaat uit. Je slaakt een zucht.'
Met deze wedstrijd kun je een en opleiding naar keuze krijgen, die 1,5 jaar duurt, ter waarde van €1950 van de Schrijversacademie . Lijkt me GEWELDIG! Ik weet al welke opleiding ik zou kiezen, namelijk de opleiding Kinderboeken schrijven. 

Ik heb me laten inspireren door de droom dat mijn lief en ik ooit samen zullen zijn en dan rechtstreeks kunnen communiceren, dus zonder telefoon of internet. Ik heb net geteld dat we alleen dit jaar al over de driehonderd mails aan elkaar hebben gestuurd!
We hoeven dan niet meer bang te zijn voor telefoonstoringen of het uitvallen van het electriciteitsnet, ja inderdaad NAWEC, voor de kenners. Het nieuws op de televisie over bijvoorbeeld Ebola, kan dan ook niet meer direct ons samenzijn beïnvloeden. Dat zou toch geweldig zijn.

Hoe lekker is het om te dromen, is het niet over het eindelijk samen zijn met mijn grote liefde dan is het wel over het winnen van de wedstrijd/ schrijfcursus.

Slog 43

Slog 42

Geduld

Oude liefdes

Het is vreemd hoe een fenomeen als Google oude liefdes weer tot leven roept.

Vanavond keek ik naar het programma Memories op de televisie. Het is een programma waarin mannen en vrouwen herenigd worden met oude liefdes, vaak van zo'n twintig, dertig jaar geleden.
Het is fascinerend hoe de oude geliefden steevast zeggen: "Je bent niets veranderd'.

Oude liefdes...
Hoe zou het ze zijn vergaan? Zijn ze gelukkig geworden en bracht het leven wat ze er van verwachtten?
Ik open Google en ik zoek...
Die wilde ongrijpbare jongen die mijn wereld op zijn kop zette, tot mijn verbazing woont hij nog steeds in dezelfde stad en ik zie dat hij zijn hele leven één baan heeft. Ik ben verbaasd. Ik zie foto's van zijn kinderen, en dan opeens zie ik zijn hoofd. Ik herken zijn ogen en ik herken de houding van zijn hoofd. Hij is grijs en zwaarder, net als ik nu. Vooral die houding van zijn hoofd roept oude tijden terug. Goh...

Een andere oude liefde. Ik herinner me opeens dat we samen naar de film gingen en dat ik een fluwelen hippiehesje droeg. Heel lang heb ik dat hesje bewaard omdat zijn vingerafdrukken in het fluweel vereeuwigd waren...totdat ik hem een keer betrapte met een ander meisje, toen gooide ik het hesje weg. Jaren later toen ik het weekend thuis bij mijn moeder was, fietste ik door een lange statige laan langs een grote kerk. Er was een trouwerij gaande, en ja, je snapt het al, toen ik beter keek zag ik dit vriendje met hetzelfde meisje. Ze stonden daar te trouwen.

Google... ik zoek nog wat namen: Hee, hij is nauwelijks terug te vinden online, oh en hij is heel actief op de sociale media. De een is oud en grijs en de ander ziet er nog heel fris en fruitig uit. Mannen, jongens eigenlijk, die ooit een min of meer belangrijke rol in mijn leven spelen en die ik zonder Google nooit meer had teruggezien. Oude liefdes...

Ach, geef mij mijn nieuwe liefde! De beste van allemaal, misschien wat verder weg maar zooo de moeite waard, De man, mijn man, voor wie ik geen Google nodig heb om hem te vinden. Als het aan mij ligt wordt hij nooit een oude liefde maar blijven we altijd elkaars nieuwe liefde.

Slog 41

Zaterdagmiddag

 

Het is stil, zo stil dat je oren bijna pijn doen. Ik geloof het haast niet, het is zaterdagmiddag half vijf. Ik loop over straat, niemand komt me tegemoet, niemand haalt me in. Heel in de verte hoor ik een auto en opeens hoor ik een kinderstemmetje.

Surrealistisch. Midden in het land, midden in het dorp, midden op de dag. Hoe kan het zo stil zijn?

Ik sla de hoek om, opeens is de stilte voorbij. Zaterdagmiddag zoals ik me van vroeger herinner. Drukdruk, mensen heen en weer en weer terug. Tegen mijn gewoonte in ga ik deze middag om deze tijd bij een grote landelijke supermarkt enkele boodschappen doen, en voor ik het weet loop ik midden in de drukte. Overal waar ik kijk zie ik mensen, en ik zie karretjes. Hele volle karretjes, zoveel eten, overal om me heen. Mensen die steeds voor mijn neus staan als ik eindelijk vind wat ik zoek. Zoveel keuze, ik moet even nadenken wat ik wil hebben.

Ik zoek een gewoon bruin brood maar zie heel veel variaties en niets is gewoon. Wat lijkt het meest op een gewoon bruin brood? Kennelijk is het niet de bedoeling dat ik nadenk over wat ik moet hebben, mensen om me heen reageren verbaasd. Daarna een zoektocht naar kaas. Weer zoveel keus, ik voel me een alien, en weet het opeens zeker. De AH is niet voor hooggevoeligen!!!

De weg terug is niet meer stil, er rijden nu volop auto's en het is donker geworden. Op het zebrapad word ik volgens niet-zo'n-goede gewoonte weer bijna van mijn sokken af gereden, terwijl ik net op het eerste stuk tot mijn verbazing voorrang kreeg. Ik weet dat ik voorrang heb, maar moet ik dat nou nemen of kan ik beter wachten tot ik het krijg.
Thuiskomen op zaterdagmiddag wanneer het al donker is en je niets meer hoeft is heel lekker...

Slog 40

De knop is om

Zoon in B&B

Er was een tijd dat ik regelmatig keek naar de soap the Bold and the Beautiful, maar dat is inmiddels jaren geleden omdat ik het een niet aantrekkelijk verhaal vind, het heeft met name een lage moraal, de mensen gaan akelig met elkaar om.
Maar.....
Als je zoon een figurantenrolletje in the Bold heeft verkregen, ja dan wordt het een ander verhaal.

Amsterdam was the setting for the latest The Bold and the Beautiful location shoot.

Hoe leuk is het dan wanneer je een enthousiast mailtje ontvangt van de amerikaanse schoonzus dat ze haar neef in de Bold zag.  Dan ben je gewoon trots op je als acteur aan de weg timmerende zoon (op de foto met zwarte hoed).
Okee, geen wereldnieuws, maar wel leuk.

Slog 39

Thy Will be done

Kamishibai

Het is een druilerige regenachtige dag en ik bevind me in Weesp, in de bibliotheek van Weesp, en ik volg een training in het voorlezen aan ouderen. Ja, heel leuk inderdaad. Ik kijk om me heen en zie vooral grijze hoofden; voorlezen aan of door ouderen? Maar goed, waar het me om gaat is de KAMISHIBAI. Nooit van gehoord? Ik ook niet, maar ik ben verliefd. De Kamishibai! Ik krijg een voorstelling te zien met een Kamishibai, een vertelkast.

Kamishibai

Na de pauze stelt de vertelster haar vertelkist op, we hebben nog even tijd en ik loop wat rond, ik zie de vertelkist en loop er op af. Vol verwondering kijk ik er naar, Goh, hoe werkt dat, wat ziet het er leuk uit; het kleine meisje in mij is nu wakker en roept om de magie van het toverkastje. Bits wordt ik terug gewezen door de vertelster. 'Je ziet straks wel hoe het werkt, ga zitten.'
Verbouwereerd loop ik nog een rondje om het nog steeds magische kastje en ga dan met de staart tussen de benen weg. Gelukkig doet de Kamishibai zijn werk en neemt me ondanks de vertelster, mee in haar toverwereld.

's Avonds thuis, en de dagen daarna, struin ik het internet af en er gaat een wereld voor me open. Hoe kan het dat ik nooit eerder over deze vertelkastjes heb gehoord? Er is zo veel informatie over te vinden dat ik door de bomen het bos niet zie.
In het kort: De Kamishibai komt uit Japan en de verteller reed rond op zijn fiets met de vertelkast achterop.  Het schijnt dat hij oorspronkelijk ook snoepjes verkocht en kinderen die snoep kochten mochten vooraan zitten wanneer hij zijn verhaal vertelde.
Over de hele wereld wordt met de Kamishibai gewerkt, tot aan Egypte, India, en andere landen in Azië, Zuid Amerika.

Hier zie je een voorbeeld van de Meester verteller Yassan

Geweldig hè, snap je dat mijn fantasie op hol slaat en ik meteen ga fantaseren of en hoe ikzelf aan zo'n mooie Kamishibai kan komen en er mee zou kunnen werken!

Opsteker 11

Hardhorig

Als ik mijn oren spits
kan ik horen hoe
de koelkast bromt
en de wind aan de deur klopt
Maar stemmen van mensen
die dringen tegenwoordig
niet zo goed meer door

Ik span me in
om goed te luisteren
dat wel

Maar als het me niet bevalt
doe ik met opzet
alsof ik het niet hoor

Met een uitgestreken gezicht

------------------------------
uit: 'Honderd Jaar', 2011.


Schrijver: Toyo Shibata

Nieuw begin

We lopen in een heerlijke omgeving met veel groen en grote huizen met nog grotere tuinen.
     'Hier wonen allemaal rijke mensen',
zegt de mevrouw in de rolstoel die ik langzaam voortduw.
     'Oh, wat is het hier mooi!',
zegt ze steeds verrukt.
     'Nou, het is hier heel gewoon hoor',
zegt de mevrouw die met me oploopt. Ze heeft het allemaal al eens gezien, maar ja, ze komt dan ook uit Hilversum! Nu woont ze op een appartementje in Den Haag en regelmatig wandelt ze even naar Hoek van Holland. Wanneer we halverwege onze wandeling een kopje koffie gaan drinken bij een verpleeghuis in de buurt, herinnert ze zich dat haar vriendin hier werkt. Bij de receptie vraagt ze naar haar vriendin, maar helaas de vriendin is er niet, al zeker tien jaar niet meer. Halverwege de koffie staat mevrouw op en loopt naar de koffiebalie. Of haar vriendin vandaag werkt, vraagt ze daar. Ze wordt doorverwezen naar de receptie.
Wanneer we weggaan loopt ze nog even naar de receptie, want haar vriendin werkt hier. Oh, is ze er niet vandaag?
     'Kan gebeuren, misschien is er de volgende keer', zeggen we tegen haar en we gaan weer naar buiten, terug naar het verpleeghuis waar de dames en heren van dit wandelgroepje wonen.
Wanneer we aankomen bij de Stichtse Hof, waar ze wonen, zegt de dame enthousiast:
     'Oh, gaan we hier naar binnen? Gaan we in dit hotel logeren?'
     ' Ja, we gaan naar binnen, u woont hier.'
Ze kijkt me ongelovig aan en je ziet haar denken aan het appartement in Den Haag. Maar goed, ze geeft zich over en gaat mee naar binnen.

Gisteren was mijn eerste dag op mijn nieuwe (vrijwilligers-) werkplek de Stichtse Hof in Laren.
Natuurlijk, alles is nog nieuw en ik kijk mijn ogen uit, maar tegelijk voelt het vertrouwd. In juni was ik voor het laatst bij de meerzorg zusters van het klooster die toch nog onverwacht snel verhuisden naar het moederhuis in Amersfoort. Ik miste mijn 'vriendinnen' meer dan ik had verwacht en ik had even tijd nodig om te kijken hoe ik verder zou gaan.

Even denk ik dat het Museum voor 1 dag mijn bestemming is, en hoewel het erg leuk is en ik een mooie cursus heb kunnen doen, blijkt het MV1D toch niet helemaal bij me te passen, voornamelijk omdat ik met openbaar vervoer reis, maar ik leer daar ook dat ik het liefste op min of meer vaste tijden werk en op een vaste locatie. Dat had ik niet van mezelf verwacht. Jammer, het is een mooi initiatief maar niet voor mij, helaas.


Ik ben er niet helemaal achter wat me zo trekt in het contact met mensen die dement zijn. Op het eerste gezicht is het vaak heel triest om te zien hoe mensen de controle over hun leven kwijtraken. Aan de andere kant is het rechtstreekse contact van hart tot hart, voorbij alle decorum, heel fascinerend. Liefdevol vaak.
     Ik heb het gevoel dat ik hier op mijn plek ben, samen met fijne collega's. Een nieuw begin; Ik kijk uit naar wat komt, ik heb er zin in.

Papa

Ik lig in mijn bed, de kamer is niet licht en niet donker. Mijn veilige bedje voelt opeens niet meer zo veilig in de schemering. Schaduwen gaan van links naar rechts in mijn kamer. De deur naar het Franse balkonnetje boezemt me angst in. Ik zie het niet maar ik hoor het wel kraken.
     "Krrr, hu pufff, krrr."
     Ik kruip dieper onder de deken en voel me nog steeds niet veilig. De schaduwen blijken beelden te geven op het behang. Wolken, ik zie wolken. Oh jee, twee lange oren. Lange oren? Een donker en traag konijntje springt op mijn bed. Help! Dit konijntje is niet schattig, het wordt groter en weer kleiner en weer groter.

     "PAP! PAHAAAAP!"
Ik schreeuw het uit, waar is mijn grote sterke papa? Mijn grote sterke papa die er altijd is en altijd zal zijn.
     "PAP! PAHAPP, PAPAAAAAAAA!!!"
Ik gil en bijna meteen vliegt mijn kamerdeur open.
Mijn papa staat daar in zijn huiselijke kamerjas; wat ben ik blij om hem te zien.
     Omslachtig leg ik hem uit dat er een heel eng konijntje in mijn bed zit. Door de tranen heen kijk ik vol vertrouwen naar mijn papa. Hij aait me nog eens over mijn hoofd en stroopt dan zijn mouwen op. Hij staat op en loopt naar de deur van het Franse balkonnetje en draait de sleutel om. Hij komt terug en met één greep onder mijn geblokte deken heeft hij het konijntje te pakken. Hij laat het nog even aan me zien terwijl hij het dier aan de lange oren vasthoudt. Ik knik en ril een beetje. Ja, dat is hem.
 
Mijn vader loopt naar de deur en duwt met zijn elleboog de klink naar beneden. In één beweging schopt hij het konijntje de tuin in. Ik ben opgelucht, maar dan hoor ik mijn vader tekeer gaan terwijl hij op een voet rondstrompelt. In zijn enthousiasme heeft hij zijn pantoffel mee naar buiten geschopt.
     Ik lig dubbel van het lachen en de tranen rollen over mijn wangen. Mijn vader lacht nu ook, eerst als een boer die kiespijn heeft, maar dan slaat hij zijn arm om me heen wanneer hij naast me op bed komt zitten. Hij kijkt heel lief naar me terwijl ik nog nahik van het lachen.
     Ik ben niet bang meer want papa is bij me.

* Toen ik amper zes jaar oud was overleed mijn grote sterke vader.

Nog een blokje om

Een niet geplande ontmoeting met een vriendin; ga je mee een blokje om, het is zo lekker buiten. Okee dan.

Prachtig hoe het zonlicht door de bomen heen valt, reflecties in het water. Wat kun je beter doen dan nog even genieten van de nazomer.

Wat verderop is een kinderboerderij die we allebei nog nooit hebben gezien, dus daar moeten we even op af.

Schattige piepkleine kinderstoeltjes van boomstammen,

 Knuffelende koetjes, nou, kalfjes nog, en

een kip die niet herkenbaar in beeld wil...

Jawel, we hebben genoten!

Mooie maan

Vannacht maakte ik deze vreemde foto's van een mooie maan. Vreemd omdat ik met een eenvoudig cameraatje uit de hand, zelfs met volle maan, nooit zoveel licht op een nachtfoto kreeg. Zelfs de straat ziet er heel anders uit dan anders.

Tijdens volle maan worden honden dol, katten houd je niet binnen, dalen de beurskoersen en bevallen er veel vrouwen. Ook zouden mensen tijdens volle maan korter slapen en meer seks hebben. Bij volle maan wordt de productie van het hormoon melatonine, dat ons slaperig maakt en gevoelig is aan licht, verstoord en volgens sommigen zou dit invloed hebben op onze dromen.

Slaap jij ook slecht met volle maan? Dat schijnt weer zo een typisch HSP dingetje te zijn. (HSP=> Hooggevoelige mensen) Tijdens volle maan kun je (onbewust) extra open staan voor energieën uit het collectief (on)bewustzijn. Je kunt dan bijvoorbeeld last hebben van onverklaarbare emoties, die emoties zijn van de mensheid als geheel. Volle maan: het heeft wel wat, vind ik, en met mij vinden en vonden vele oervolkeren dat ook.