dinsdag 30 september 2014

Nu & toen

2014 & op de eerste dag als president van de USA



Fijne baan?!

Wil je ook zo gauw mogelijk grauw, grijs en futloos zijn, dan is hier een handleiding.

vrijdag 19 september 2014

Depot Tropenmuseum

De laatste dagen kom ik regelmatig de aankondiging tegen van een tentoonstelling in het Tropenmuseum waarin Jasper Krabbé stukken uit het depot gebruikt.
Het depot van het Tropenmuseum: Wat een herinneringen roept het op. Het Tropenmuseum is en blijft één van mijn grote liefdes en ik heb het geluk gehad dat ik op verschillende afdelingen mocht meedraaien: Van suppoost tot tentoonstellingmaker, van Afrika documentalist tot depotmedewerker. Jawel.


Zo'n twintig jaren geleden werd het depot aan de Cruquiuskade opgeheven en alle stukken moesten verhuizen naar het nieuwe depot onder het Oosterpark. Voor die verhuizing moesten alle stukken worden schoongemaakt en ingepakt. Het was een aparte tijd, volledig ingepakt in beschermende kleding op een hete zolder, in een toch wel stoffige ruimte, en met een hartstikke fijne groep collega's. Echt een bijzondere tijd.
Lopend in het oude depot onder het museum gaat er een wereld voor je open, letterlijk. De meest ongelooflijke voorwerpen staan daar. En ja, soms was het zelfs een beetje griezelig, ik had veel ontzag voor de oude stukken en hun magische lading.
Het nieuwe depot was voor ons toen bijna futuristisch; onder de grond, alles nieuw, heel veel ruimte en nieuwe opbergsystemen. Ik genoot.
Maar... Ik herinner me ook dat ik wel eens mopperde; je werkt hele dagen zonder daglicht natuurlijk, en zeker het oude depot onder het museum had een aparte luchtcirculatie. Ik weet niet of het waar is maar ik herinner me het gerucht dat de oude lucht uit het museum werd afgevoerd naar het depot.


Nadat ik mijn studie Antropologie had afgerond, heb ik nog een extra bijvak Museumkunde gevolgd, hiervoor heb ik een museumstage gedaan. Ik deed onderzoek naar 'Dingen met macht', dit onderzoekje mondde uit in een tentoonstelling die ik, met mijn vormgeef achtergrond, mocht inrichten. Zo kwam ik weer met collectiestukken uit het depot in aanraking.
 Ik weet niet meer de juiste volgorde van alle verschillende afdelingen waar ik werkte, maar in mijn suppoosttijd werd ik ook weleens gevraagd mee te helpen bij de opbouw van een tentoonstelling, zoals hier bij de inrichting van 'De verre vrienden van Jan Klaassen'.
Weer gingen depotstukken door mijn handen.




Ik heb zelfs nog eens een fotoboekje gemaakt over de droombaan als fotograaf in het depot. Een ode aan Lo, de oude fotograaf die inmiddels met pensioen zal zijn, en een ode aan het fotograferen van alle stukken in het depot. Echt een droombaan.
 
Zoals je ziet 'heb ik iets' met het Tropenmuseum, met recht een oude liefde. Een oude liefde die ik zelfs trots aan de nieuwe liefde laat zien.



donderdag 18 september 2014

Opsteker 9

Naast alle ellende in de wereld is er zeker ook oog voor schattige, lieve, leuke, fijne dingen. Juist wel.

http://media-cache-ak0.pinimg.com/736x/c7/15/8c/c7158c4f5408a94f4c53f8964ec5248f.jpg 
Sleeping Rice Bear
Vind je de trein van komkommer, radijs en wortel niet geweldig, of het slapende rijstbeertje onder een omelet:






of deze vrolijke rijstmannetjes in een kopje soep:

Curry Onsen

Ebola?

Ebola, ik weet het niet....
Waarom deze Ebola uitbraak....
Waarom in Afrika....
Wie heeft er belang bij....
     Nieuwe afzetmarkt voor medicijnen?
Ik heb zeker geen antwoorden, maar wel veel vragen...

En wat ik schokkend vind is dat westerse al dan niet besmette hulpverleners naar huis worden gehaald, en genezen, terwijl hun collega's achterblijven en sterven...Ik weet ook niet hoe het anders moet, maar toch, het doet pijn om die voorkeursbehandeling iedere keer te zien.
En dan heb ik het niet eens over al de andere mensen die sterven,
     en over de vele gekke dingen die gebeuren.

Natuurlijk wil ik niet denken aan kwade opzet, maar ik kan dat enge gevoel vanbinnen niet ontkennen.
Zie ook mijn blog van 31 juli jl.


Over vaccinaties en elimineren van bevolking.
Het is toch niet gek dat een deel van de bevolking de westerse hulpverleners niet vertrouwt, misschien zijn ze wel slimmer dan wij?

Nogmaals; Ik weet het niet...
                 Ik heb geen mening....
                 Zeker geen antwoorden....




maandag 15 september 2014

Masochistische bomen

Het is maar een paar jaar geleden dat ik een Japanse Acer in mijn tuin zette. Ik houd van bomen met rode bladeren, daarom koos ik deze plant/ boom. Aanvankelijk was het maar een scharminkeltje in de voortuin, maar tegenwoordig is ze groot en sterk. En dat rood wanneer de zon op de bladeren staat, geweldig.


Twee jaren geleden plantten mijn lief en ik een boompje, een Salix op stok, ter nagedachtenis aan mijn moeder die in mei 2012 is overleden. Mijn lief kon er toen niet bijzijn en daarom hebben we later die zomer, toen hij wel in Nederland was, een boompje geplant. Het boompje was klein en bescheiden, en zie nu, twee jaren later: Ze barst uit haar voegen, noem je dat zo bij planten/ boompjes.


 Ik heb niet het idee dat ik groene (of rode) vingers heb, maar op de een of andere manier groeien de planten/ boompjes als kool, terwijl ik me aan geen enkele regel houd, ik knip en snoei precies wanneer het me uitkomt. Kennelijk vinden ze dat heerlijk, mijn masochistische boompjes.





Maar laat ik mij niet op de borst kloppen want één van mijn boompjes, een Red Robin, ja inderdaad ook rooie blaadjes, is overleden in mijn tuin. Ik vermoed dat hij de extreme vorst van twee winters geleden niet aankon. Ik laat hem staan, wie weet wat er nog gebeurt, misschien komt er op een dag opeens weer leven in...

vrijdag 5 september 2014

Rust op het Naardermeer


Het was een leuke verrassing toen een oud- collega me uitnodigde voor een vaartocht van Natuurmonumenten.

Wat een prachtige dag om er op uit te gaan. Deze middag is het zo ver en ik word thuis opgehaald en stap achterop de snorscooter, wat al een belevenis op zich is en bovendien is het altijd leuk om iets voor het eerst te doen. Met de haren in de wind snorren we naar de plek van vertrek, Gasterij Stadzigt. Ik ben hier niet eerder geweest maar toch roept de plaats herinneringen op aan jaren terug toen ik regelmatig wandelingen maakte bij Natuurmonumenten, en ik bedenk hoe jammer het is dat ik het niet vaak meer doe.


Hoewel de zon zich blijft verstoppen is het aangenaam warm, de boot vaart zacht (fluisterboot) en vooral heel rustig door het nieuwe land. De gids noemt dit 'verlandt' gebied, gemaakt van waterplanten die langzaam verdichten tot nieuw land.

Door de verhalen over de geschiedenis van het Naardermeer voel ik mij onverwacht verbonden met het verleden en dat voelt goed vandaag.

Na een tijdje gaan we aan land om de eendenkooi te bekijken en terwijl het verhaal wordt verteld, maak ik foto's in de omgeving: een mooie holle boomstronk met paddestoelen, een sprookjesachtig huisje, en de omgeknakte boom die, zoals tegenwoordig heel vaak, niet wordt verwijderd, maar wordt teruggegeven aan de natuur als voedingsbodem voor nieuwe generaties bomen. Een mooi gezicht, vind ik.


Langzaam varen we verder en terug, opeens zie ik de spoorlijn naar Amsterdam en realiseer me hoe vaak ik zittend in de trein deze kant opkijk en het is grappig om nu terug te kijken, zeg maar.
          Wat is het toch rustgevend om midden in de natuur, en vooral op het kalme water te zijn. Ik geniet volop.




 En wat een leuke manier om bij te praten met een oude collega...






donderdag 4 september 2014

Aan hoop verslaafd



Ik heb Hoop
_nodig

Hoop dat we samen kunnen zijn
Hoop dat het beter zal gaan
Hoop dat je het redt
Hoop dat er een oplossing komt
Hoop dat we het redden allemaal
_economisch gezien

Ik hoop dat ik je niet lang meer hoef te missen
Ik hoop dat je je eigen pad vindt
Ik hoop dat ik de kracht heb
wanneer het nodig is

                                                                                                      Ik heb Hoop
                                                                                                          _nodig

dinsdag 2 september 2014

Van A naar B via C

De zon schijnt, het is aangenaam zacht buiten, en na een aardige bustocht kom ik zomaar terecht op een plek die ik nog niet ken maar die onverwacht rustgevend, zelfs wat geruststellend is. Dat gebeurt er wanneer je van A naar B via C gaat, niet altijd de snelste route maar wel een vol verrassingen.
Wat is het licht in de nazomer mooi.






Opsteker 8