De vijandkat

In een eerdere column heb ik al eens beschreven hoe gevaarlijk het leven hier in het kleine dorpje is, op de onderstaande foto's zie je dat het gevaar nog steeds niet is geweken.

Van de week ging ik via de
voordeur mijn huis uit en toen zat de 'vijandkat' me op te wachten. Ik vond het een beetje eng maar bedacht dat ik me niet aan moest stellen. Hij liep een heel eind met me mee en ging iederen keer op zijn rug liggen rollen: 'Aai me, aai me'.
Nee, dat was ik niet van plan gezien ons vijandige verleden. Toen opeens viel hij me weer aan en greep met beide poten mijn onderbeen.
Hem verder negerend liep ik snel verder. Op het werk merkte ik dat mijn been toch wat pijnlijk was en toen ik naar beneden keek zag ik bloed door mijn broek heen komen. Oei, dat was erger dan ik had verwacht.
Thuisgekomen heb ik de wonden goed schoon gemaakt. Nee, ik hoefde geen tetanusprik, die zit nog voldoende in mijn lijf van mijn reizen.