Aardperen

Het was uitzonderlijk herfstweer de afgelopen week, echt weer om naar buiten te gaan dus zei ik natuurlijk ja, toen een vriendin belde of ik zin had om mee te werken in haar volkstuin.

Op het landje staat een houten schuur, zo één die een halve meter in de grond staat en anderhalve meter boven de grond. Ik had wel zin om die lekker in de olie te zetten. Ze maakt zelf massageoliën en van haar vorige 'oogst' waren een paar potjes bedorven omdat er een schimmel in was gekomen, deze olie is natuurlijk heel geschikt om het hout mee te bewerken. Zo gezegd zo gedaan, en ik stond lekker in het zonnetje een uur in de wind te stinken.
       'Zo, zet je het hout in de olie?' zei een ouder echtpaar dat net van hun landje kwam.
       'We ruiken het al van verre.'
Oeps, daar had ik geen erg in maar ach, het is de vrije buitenlucht dus dat is geen probleem. De olie droop ondertussen van de kwast over mijn handen en ik had na afloop een heerlijk zachte huid!
       Na het schuurtje ben ik bramen gaan plukken. Grappig, eerst dacht ik dat er bijna geen bramen hingen maar gaandeweg raakte ik vertrouwd met de bramenstruiken en ik ging er steeds dieper in.
      'Auw, auw', allemaal krassen en zelfs een blauwe plek van een krachtig terugzwiepende tak. Het resultaat was nog ruim een halve bak bramen.
      In de schuur op plankjes voor het raam, heeft de vriendin rijen potten staan waarin ze nieuwe olieën laat rijpen voor haar massagepraktijk. Of ik de potjes wilde openen en de vochtdruppels uit de potjes en van de binnenkant van de deksels wilde verwijderen, om te voorkomen dat er schimmels in komen. 'Tuurlijk, geen probleem.  Nadat dit klusje was geklaard was het al weer bijna donker en dus tijd om op te stappen.

De vriendin had wat knollen uit de grond gehaald en in het gras te drogen gelegd. Ik dacht eigenlijk dat het een soort bloem- of plantenbollen waren, dus toen ze me vroeg of ik ze mee naar huis wilde nemen, keek ik haar vragend aan. Ze zei dat ze heel lekker waren om te eten, het waren aardperen. Aardperen, nooit van gehoord. Hoe eetje die dan? Gewoon schoonmaken en koken, nee, je hoeft ze niet te schillen.
       Thuisgekomen heb ik de knollen die onder de zwarte aarde zaten onder de hete kraan afgespoeld en schoon geschobt, ik sneed ze in stukken en deed ze met een half bouillonblokje, een gesneden ui en verse andijviebladeren in een pannetje. Ik moet zeggen: ik heb heerlijk gegeten. Twee dagen zelfs.

Het leuke is dat het zo'n heerlijke oergevoel geeft: knol vol aarde uit de grond, even schoonmaken en koken maar. Ik voelde me een beetje heks, net als wanneer ik brandnetel uit mijn tuin door het eten gooi.