Ik zie hoe Lenny Kuhr en Keizer elkaars nummers opnieuw interpreteren. Wat een mooie ontmoeting.
Amper negen uur 's ochtends en ik zit met tranen in mijn ogen, ontroerd. Wat een tijd voor tranen.
En dan gaat de bel...
Iemand die vraagt of hij mijn schuurtje mag opmeten voor de woningbouw. Rode ogen, ik voel me opgelaten. Zit ik daar zo vroeg achter mijn pc te janken... Ik schakel om en vraag, eigenlijk tegen mijn gewoonte in om een legitimatie, misschien om even tijd te rekken voordat ik terug op de wereld ben.
Ik hou beleefd een sociaal praatje en leidt de man naar mijn schuur, ik toon hem voor zover mogelijk een blik op schuurtjes van de buren via mijn achterom. We zijn allebei oh zo beleefd, tot ik de man weer naar de deur breng en hem uit laat, terug de wijde wereld in. Zelf duik ik weer achter de pc om de rest van het programma te zien. Nu zonder tranen, de magie is verbroken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten