Na vier weken schrijven in de Stiltecoupé van Zinexprez (zie ook blog 17 april), ging ik vandaag naar de plaatstelijke bibliotheek om in stilte te schrijven.
En? Beviel het?
Gisteravond kwam ik er achter dat de bibliotheek vanochtend pas om tien uur opende. Dat viel tegen, ik wilde lekker om negen uur beginnen. Het nadeel van om tien uur beginnen bleek al snel, ik had te veel tijd om mijzelf af te leiden en zelfs na licht haasten, kwam ik pas om half elf in de bieb aan. ik zocht een plekje. Er was een tafel zonder computers achterin, waaraan nog een jonge vrouw aan het werk was. Ze had geen er bezwaar tegen dat ik daar wilde zitten. Ik stalde mijn spullen uit; boekjes, kaarten, uitgetypte verhalen, pennen etc. Ik zou beginnen.
Op dat moment zaten er twee vrouwen van, zeg maar, middelbare leeftijd, ze waren kennelijk een scriptie aan het bespreken. ...overgang....constipatie.... allerlei termen vlogen om de oren.
Dat viel tegen, geen stiltecoupé, maar net als in de trein hoorde ik het gebuzz van andere reizigers. Ik nam me voor om me er niet aan te ergeren en te proberen om het te negeren. Ik richtte me op mijn eigen werk. Wonder boven wonder ging dat af en toe goed, en af en toe ook niet, dan werd ik weer afgeleid. Daar is bij mij niet veel voor nodig, vandaar dat het idee van een stiltecoupé voor mij een zegen is.
Ik had zelf een flesje met water meegenomen, en een gezonde koek. Ik miste de koffie die ik bij Corrie van Zinexprez krijg, maar allah, met water is ook niets mis. Bovendien zag ik toen ik wegging een koffie- automaat hangen waar je voor 50 cent koffie uit kan halen.
Ja, en dan moet je ook het toilet natuurlijk bezoeken. Ik vond het een vies toilet, de vloer was vochtig en er lagen flarden al niet gebruikt toiletpapier. Als dat zo vroeg in de ochtend is dan kun je je haast niet voorstellen dat het toilet rond openingstijd schoon was... bah.
Goed. Beviel het schrijven in de bibliotheek me?
Jawel, het is een redelijk alternatief, maar het is zeker niet hetzelfde als de Stiltecoupé van Corrie. Qua sfeer kan het niet tippen aan de plek bij Zinexprez, maar okee, het is te doen.
Ik heb ook deze keer een kort verhaal geschreven. Soms heb je het gevoel dat je 'iets' hebt geschreven, dat had ik alle vorige keren in de Stiltecoupé, en vandaag had ik het minder. Er was meer afleiding waardoor ik minder 'diep' ging. maar goed, dat kan toeval zijn.
Wat ik echter wel miste was na afloop het bespreken van het geschrevene. ik ben er aan gewend geraakt om in het laatste uur mijn tekst voor te lezen en reacties van Corrie te krijgen, of, zoals de laatste keer, naar haar vers geschreven tekst te luisteren. Dat, en de sfeer, en de versie koffie, geven een absolute meerwaarde aan de Stiltecoupé van Zinexprez.
Wat niet kan dat kan niet en dus zal ik voorlopig de bibliotheek afwisselen met de Stiltecoupé.
En, oh, wat zal ik genieten op de dagen dat ik naar Hilversum, naar de originele Stiltecoupé ga.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten