Dementie

Wanneer ik net binnen ben in de ruimte waar dagelijks de licht demente zusters bij elkaar komen, in een poging ze wat vertrooïng te brengen, komt een van de zusters binnen. Ze leunt op haar rollator en wordt ondersteund door een verpleegster. De verpleegster is overduidelijk van Latijns Amerikaanse origine en het klinkt grappig wanneer de oerhollandse, misschien wel oerduitse, zuster haar voorstelt als haar lieve nicht. (Had wel gekund natuurlijk)
'Dit is mijn nicht, ze is me helemaal op komen halen, en ze mag straks ook met ons meeëten.'

Later zitten we aan tafel en er wordt volop gekleurd. Een van de zusters werkt altijd graag met een voorbeeldje. Zo ook vandaag. Een blauw gekleurde cirkel met daarin een witte duif wordt als voorbeeld gebruikt. Niet veel later is ze het voorbeeld kwijt en de zuster naast haar heeft het voorbeeld als schoteltje gebruikt waar ze stralend haar koffiekopje op zet. Over het eigenlijke schoteltje zelf zegt ze:
'Kijk eens, mooi hè, heb ik zelf geschilderd!'
Ze is helemaal trots en kijkt naar het kopje, dat nu op de tekening van de andere zuster staat, en zegt:
'En dit kopje ook, dat heb ik net gekleurd. Dat heb ik mooi gedaan hè.'
De zuster naast haar wordt onrustig omdat ze haar voorbeeldje kwijt is. Wanneer ik het voorbeeldje ontdek pak ik het tactisch onder het kopje vandaan en schuif het terug in het zicht van de andere zuster.

Ze heeft het koud en haar nek doet pijn.
Onze lieve goedlachse zuster die na een flink ziekbed van weken niet meer de oude lijkt te worden. Hele middagen zit ze slapend aan tafel. Af en toe betrekken we haar bij de groep. Wanneer andere zusters commentaar hebben op haar geslaap dekken we haar af en zeggen dat ze niet slaapt maar de binnenkant van haar ogen bekijkt, of dat ze met haar ogen dicht geniet van de muziek. Dat wordt geaccepteerd.
Soms lukt het om haar iets te laten doen. Vanmiddag heeft ze een tijdje vogeltjes uitgeknipt  en soms maakt ze kruiswoordpuzzels. Dan weet ze opeens de moeilijkste woorden weer.

Liedjes van vroeger kennen ze bijna allemaal uit hun hoofd en soms zitten we met een groep al dan niet mooi zingende zusters die een beetje de weg kwijt zijn, en het is gewoon fijn om bij elkaar te zijn.

What do you do when you get lost inside your soul?