Dat klinkt heel mooi. Ik weet niet zeker
of het echt een quote van Rumi is, want er worden hem een hoop uitspraken
toegedicht, vaak zonder bewijs. Deze quote stond op de Happinez-kalender. Is
dat bewijs genoeg?
Honger een sieraad? Je zult maar echt
honger hebben. Niet zelf-gekozen honger.
De quote hierboven werd geplaatst
op de eerste dag van Ramadan.
Tijdens Ramadan is het een zelf
verkozen honger en dat is heel iets anders. Dan heb je het over onthouding.
Mijn lichaam
reageert, mijn maag geeft een vaag knijpend gevoel. Het is 30 graden, normaal
zou ik me sufgedronken hebben, nu niet. Nu heb ik me suf niet-gedronken. Tegen
het begin van de avond breekt hoofdpijn door: Ontgifting? Een roep om suiker?
Vanochtend ook een zeurderige hoofdpijn
maar weet niet waarom. Alles doe ik een tandje langzamer, ik plan geen
overbodige activiteiten in de komende weken.
Deze maand hou ik me aan het (minimaal)
vijf keer bidden per dag ( en nacht). Ik ben een bekeerling en zoek mijn weg
tussen cultuur/ religie/ religie/ cultuur. Een klein voorbeeld: Ik heb niet van kinds
af aan geleerd om me tijdens het bidden vanuit knielende houding met mijn tenen
omhoog te drukken, en dus voel ik me opgelaten wanneer we samen bidden. Wat een
gestuntel. Wat past bij mij?
In deze mooie maand, daal ik neer in
mijzelf, meer dan anders.
Het accent ligt op bezinning,
verbinding, vergeving, heling.
Of ik wil helpen verven in zijn nieuwe
huis? Ik schrik, het is de eerste dag van Ramadan, altijd een overgangsfase. De
zoon helpen gaat natuurlijk voor.
Eenzaamheid van de bekeerling; Ik word
niet herkend door traditionele Moslims en mis daardoor het verbroederende/
verzusterende wij-gevoel tijdens deze dagen. Ik voel me buitengesloten.
Mijn eigen cultuurgenoten hebben geen
idee dat ik vast en vinden het maar vreemd wanneer ze het wel weten. Er wordt
me om uitleg gevraagd door welwillenden, maar ik kan het niet uitleggen. Ik ben
zelf nog aan het zoeken.
Vorm en inhoud...
Dilemma: Is dit wat religie doet? Het
buitensluiten van anderen? Of neem ik alles te serieus? Ik ken Moslims die
schrikken als ze horen dat ik geen alcohol drink, en dat ik vast. Beschaamd kijken
ze me aan. Misschien moet ik eigenlijk ook? Vaak zijn dit eerste, tweede of
derde generatie migranten. Op zoek naar het laveren tussen religie en cultuur.
Niemand moet, volgens mij. Iedereen heeft een keuze.
Vorm en inhoud.
Ik heb geen twijfels over de inhoud, dat
is precies waarom Ramadan voor mij een mooie maand is. Ik zoek de verbinding.
De verbinding met het grotere geheel, de verbinding die LIEFDE heet en
Licht brengt.
Ik worstel met de vorm. De regels. De
oordelen over elkaar, de voor- en na- oordelen die nergens op slaan, of soms
toch wel, een beetje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten