Soms, zelfs op een vroege zaterdagochtend, na een griepvolle week, breekt opeens de zon door en zie je het Licht. Veel te lang meegedragen frustraties die nodig moesten worden losgelaten, lieten me opeens zien dat je dingen ook HEEL ANDERS kunt bekijken, en tot mijn grote schande zie ik nu hoe ik de grootste gift voor een zware last aanzag. De lessen van het Universum zijn grillig, wonderlijk en heel mooi.
Ik voel mij als de Dwaas van Kahlil Gibran:
'De zon kuste voor de eerste keer mijn naakt gelaat,
en in mijn ziel ontbrandde de liefde voor de zon.
En ik verlangde niet meer naar maskers.
En als in een droom riep ik:
' Gezegend. Gezegend zijn de dieven die mijn masker stalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten