Bijzonder

Een hoofd vol gedachten, maar niet hetzelfde als anders. Er is iets aan het gebeuren al weet ik nog niet precies wat.
     Ik zit midden in het verhaal 'Het verloren symbool' van Dan Brown. Dit is om meerdere redenen opmerkelijk; ik heb nooit de behoefte gevoeld om iets van Dan Brown te lezen. Het is een wat onvolwassen neiging van me om boeken die door iedereen worden geprezen als niet boeiend af te doen. Dat blijkt wel weer, eenmaal begonnen kan ik bijna niet stoppen, ondanks de vorm.
Het is namelijk een zogenaamde Dwarslezer, met irritant dunne pagina's, waardoor ik er steeds een paar tegelijk omsla. Het verhaal gaat daardoor onbegrijpelijk verder en zo gauw ik daar achter kom moet ik weer terugzoeken naar waar ik was gebleven en waar het verhaal wel verder gaat. Maar het IS spannend!!!
     Het verhaal is voor mij op dit moment ook emotioneel om te lezen. De schrijver vertelt veel over Vrijmetselarij. Dit is een genootschap, een orde, die voortkomt uit de oude mysteriescholen. Er gaan rare verhalen rond over Vrijmetselarij, zoals over alles waarvan mensen niet weten hoe het zit. Ik ben er trots op om te lezen over Vrijmetselarij en om de manier hoe Dan Brown hierover schrijft. Misschien klopt niet alles maar hij brengt het respectvol.

Ik voel me deel van een eeuwenoude traditie en ontroerd nu ik zelf net mijn eerste inwijding achter de rug heb. Een inwijding die heel veel indruk heeft gemaakt, en nog steeds doorwerkt. Het is moeilijk uit te leggen wat er met me gebeurt en wat de invloed is van mijn inwijding, maar het voelt als een transformatie. Alsof ik een nieuwe weg ben ingeslagen, wilde ik zeggen, maar dat is het niet. Het is alsof ik dezelfde weg met meer overtuiging ga. Zelfbewuster en vol vertrouwen in het grote geheel, het Universum, of om in stijl te blijven, de grote Bouwmeester. Ik ben benieuwd waarheen dit alles mij leidt.

Hoe kwam ik erbij om 'Het verloren symbool' te gaan lezen? Ik schreef mijn lief over mijn toetreding tot een vrouwelijk, op de Vrijmetselarij gebaseerde, orde. Eerlijk gezegd vroeg ik me af hoe dat over kwam bij hem. Mijn man woont in een ander deel van de wereld en we hebben voornamelijk contact via e-mail, waardoor niet alles dat ons bezighoudt  rechtstreeks besproken kan worden.
Net op dat moment mailde hij dat hij 'Het verloren symbool' aan het lezen was, en dat hij het zo mooi vond dat hij het zelfs een tweede keer leest. Hij zei dat ik het vast ook goed zou vinden. Daarop haalde ik het boek in huis om het toch maar eens te proberen. Direct de eerste pagina's viel mijn mond open van verbazing en herkenning.

Op zesduizend kilometer afstand zijn we met hetzelfde bezig. Het is voor mij erg belangrijk dat hij snapt waar ik mee bezig ben en dat hij achter me staat. Ik vind dit heel speciaal en het bevestigt voor mij opnieuw de hele bijzondere band die er tussen ons bestaat.