Weekendje Osnabrück

 Maandagochtend, weer thuis!
We hadden een feestje in (de omgeving van) Osnabrück dit weekend. Een zeer dierbare jeugdvriendin van mijn man en nu ook een dierbare vriendin van mij, vierde haar veertigste verjaardag. Ze vierde het groot en groots. Van verschillende delen van Europa kwamen vrienden en familie langzaam binnen gedruppeld. Wij waren onder de laatsten. De allerliefste is kennelijk zó geliefd op zijn werk dat hij vrijdag geen vrij kon/ mocht nemen...
We hadden een leuk hotel dat grensde aan het spoor, zo bleek, maar we hebben geen trein gehoord.Het was een cht prettig hotel; eenvoudig, modern, schoon en vooral héél vriendelijk personeel! Het was een bijzondere reis waar veel werd gewacht. Is dat niet zo in de hele reis van het leven?!

We gingen met de trein. Toen we aankwamen was de receptie gesloten tot einde van de middag en de elektronische ontvangst weigerde ons... Kortom, wachten wachten wachten, terwijl we ons wilden opfrissen en dan gauw naar het feest. Okee, om een lang verhaal kort te houden; begin van de avond vertrokken we voor de trein naar Wissingen waar we met een auto zouden worden opgehaald. Er was een giga rij wachtenden bij het loket waardoor we de trein voor onze neus zagen wegrijden. Een uur later(!) ging er gelukkig nog een trein.
Op het kleine stationnetje stond een Afrikaanse vrouw, dat kon haast geen toeval zijn bedachten we en dat bleek, zij ging naar hetzelfde feest. Onze mobiels hadden kuren. Sommige Duitse nummers wilden ze niet bellen, en zelf waren we ook niet erg bereikbaar. Maar na een tijd wachten stopte er een auto om ons op te pikken. Kennelijk was het bericht van onze aankomst niet gekoppeld aan het bericht van de aankomst van de vrouw, met haar kinderen en kinderwagen, want naast de chauffeur zat een passagier. Allervriendelijkste begroeting en dan persen maar... Voordeel als je wat fors bent uitgevallen is dat ze je vaak voorin zetten, haha.

Na een rit door dorpen en bos kwamen we op de plaats van bestemming aan. Biu Hutte in Bissendorf. Een prachtige plek met veel natuur en een flinke zaal met tafels en stoelen en een barretje, een grillhut, maar ook zag ik informatie over oude natuurdokters, een beetje vergane glorie/ spa-achtig park. Ik liet me rondleiden door een lieftallig nichtje uit Schotland. Helaas viel de schemer al in.

Er werd volgens goed Afrikaans gebruik, flink gekookt en er was veel drank, gelukkig ook veel non-alcoholic, in huis. De moeder en de zusjes van de jarige stonden een heerlijke Benachin te maken, en een neef, tevens jeugdvriend van de allerliefste, beter bekend onder de volgens mij zelfgekozen naam van grillmaster, was uitgebreid aan het grillen.

Het werd al snel donker en iedereen kon in de grote zaal gaan eten. Ik zelf vond het gezellig om buiten bij de koks en later bij de zusjes van de jarige te zitten. Langzaamaan raakte ik verkleumd van de kou en ik had nog wel een spijkerjasje aan. Naast mij zat één van de zussen in een cocktailjurkje, brr... Maar het was beregezellig!!!

Aan alles komt een eind en gelukkig waren er gasten die ons in Osnabrück naar het hotel brachten 's nachts om een uur of drie. Dan is het heerlijk als je een schone frisse kamer hebt waar ik helaas nog wel een tijd wakker lag. Alle indrukken gingen door mijn hoofd, en mijn spieren deden eerlijk gezegd pijn van de koude. Maar het lag zeker niet aan het heerlijke bed. De allerliefste was meteen vertrokken en al gauw hoorde ik zijn vertrouwde gesnurk naast mijn hoofd.

Na een veel te korte nacht ging ik al vroeg mijn bed uit. Rond acht uur stond ik bij de receptie en vroeg of we de kamer misschien voor twee of drie uur extra konden huren. Helaas kon dat niet omdat er nieuwe gasten zouden komen en de kamer toch echt schoon gemaakt moest worden. Wel mocht ik een ontbijtje mee naar boven nemen zodat de liefste nog even door kon slapen, voordat we om twaalf uur de kamer uit moesten.

Om de tijd te doden tussen uitcheck en het vertrek van de trein om een uur of vier die middag, mochten we in de lobby van het hotel wachten. We waren veel te gaar om Osnabrück in te gaan met onze gezellige rolkoffertjes. En dus wachtten we maar tot het tijd was. We deden ons best om wat te lezen, maar regelmatig vielen de ogen van de een of de ander dicht. Ik voelde mijn pijnlijke spieren nog meer door het hangen in de stoel. Maar okee, je moet wel tegen een stootje kunnen, nietwaar.

Eindelijk op het station. Wachten, wachten, wachten. We waren expres op tijd vertrokken, maar helaas, de trein had vertraging. Het werd behoorlijk druk op het station maar er was gelukkig genoeg plaats en we konden ook nog naast elkaar zitten, wat toch prettig is als je zo'n eind reist. De stoelen konden we in slaapstand zetten...

Echt slapen doe ik niet makkelijk als ik op reis ben, maar een beetje dutten lukte wel af en toe. Door het verlate vertrek misten we onze overstap in Amersfoort en jawel, we moesten dus weer wachten. Een half uur deze keer. Om de tijd te breken namen we een trein naar Hilversum en vandaar de trein naar onze bestemming.

Nou dat was me het feestje wel!

Veel dank voor alle inspanningen, het was een geweldig feest!