De (min of meer) schoonmoeders

Zomaar opeens ben ik twee dagen in Doesburg. De uitnodiging van Hetty- wij zijn de min of meer schoonmoeder van elkaars kind (...)- staat al een tijdje, maar ja, dat doe je niet zomaar toch, logeren bij de moeder van de vriendin van de zoon, zeker als je elkaar niet lang noch goed kent. De liefste moet gewoon werken en kan niet mee. De behoefte om 'er even uit te gaan' is echter sterker dan de solidariteit aan de liefste, die het trouwens geen enkel probleem vindt dat ik even weg ben. Zo gebeurt het dat ik vrijdag de trein neem naar Doesburg. Nooit geweest.

Grappig hoe onderweg niet alleen het landschap maar ook de mensen veranderen. Uren later kom ik aan in Dieren waar ik door Hetty, de collega-schoonmoeder met een Pipi Langkous-busje wordt opgehaald. Samen rijden we gezellig kwetterend naar haar huisje in Doesburg, waar ze woont. Een idylische plek aan de andere kant van het land, met honden, katten, een zoon en heel veel groen.

 
Eigenlijk is twee dagen veel te kort, blijkt ons al snel. Amper tijd in het schattige huisje met tuin. Hetty neemt me mee Doesburg in, en als een ware burgemeester/ burgejuffrouw, groet ze iedereen en vertelt honderduit wat we zien en tegenkomen onderweg. Veel mooie panden en straten, mooie doorkijkjes en een heerlijk ruikende kruidentuin. We eindigen uiteindelijk in restaurant de Bonte Hond. Familieverleden en lekkere schotels.

 










's Avonds thuis bekijken we de film waarin de zoon de hoofdrol speelt. Eindelijk hebben we een copie. We kletsen verder, en moeten de film nog een keer bekijken omdat we er doorheen praten. Rond een uur of twee besluiten we naar bed te gaan. Ik begreep dat ik bij Hetty in bed zou slapen, maar ik mag in haar bed en zij gaat op de vliezozolder liggen.

Een tijd lig ik wakker, luisterend naar alle nieuwe geluiden. Een van de honden komt bij mij in de kamer liggen. Gelukkig niet op bed. De honden zijn lief, echt waar, maar ik ben nog steeds een beetje bang van honden.


De volgende ochtend ontbijten we heel rustig en uitgebreid. Uit de boeken blijkt ook hoeveel dezelfde interesses we hebben. Hier het boek: Helende verhalen. Geweldig. Ik kom hier ook mijn eigen boekje tegen, samen met een door mijn zwager gemaakte houten Humble met kat- beeldje. Leuk!


Dan gaan we nog een keer Doesburg in, lopen langs de haven, en verder door de mooie straten.

Vanwege de wind en regen gaan we binnen zitten en we genieten van een heerlijk lunch. Patat en bitterballen, omdat we dat thuis NOOIT eten, en mosterdsoep. Door de regen gaan we langzaam terug naar huis. We blijven praten en praten en vooral heel veel lachen, en opeens is het dan veel te nel weer tijd om op te stappen. Een bijzondere ervaring rijker.