maandag 24 november 2014

Oude liefdes

Het is vreemd hoe een fenomeen als Google oude liefdes weer tot leven roept.

Vanavond keek ik naar het programma Memories op de televisie. Het is een programma waarin mannen en vrouwen herenigd worden met oude liefdes, vaak van zo'n twintig, dertig jaar geleden.
Het is fascinerend hoe de oude geliefden steevast zeggen: "Je bent niets veranderd'.

Oude liefdes...
Hoe zou het ze zijn vergaan? Zijn ze gelukkig geworden en bracht het leven wat ze er van verwachtten?
Ik open Google en ik zoek...
Die wilde ongrijpbare jongen die mijn wereld op zijn kop zette, tot mijn verbazing woont hij nog steeds in dezelfde stad en ik zie dat hij zijn hele leven één baan heeft. Ik ben verbaasd. Ik zie foto's van zijn kinderen, en dan opeens zie ik zijn hoofd. Ik herken zijn ogen en ik herken de houding van zijn hoofd. Hij is grijs en zwaarder, net als ik nu. Vooral die houding van zijn hoofd roept oude tijden terug. Goh...

Een andere oude liefde. Ik herinner me opeens dat we samen naar de film gingen en dat ik een fluwelen hippiehesje droeg. Heel lang heb ik dat hesje bewaard omdat zijn vingerafdrukken in het fluweel vereeuwigd waren...totdat ik hem een keer betrapte met een ander meisje, toen gooide ik het hesje weg. Jaren later toen ik het weekend thuis bij mijn moeder was, fietste ik door een lange statige laan langs een grote kerk. Er was een trouwerij gaande, en ja, je snapt het al, toen ik beter keek zag ik dit vriendje met hetzelfde meisje. Ze stonden daar te trouwen.

Google... ik zoek nog wat namen: Hee, hij is nauwelijks terug te vinden online, oh en hij is heel actief op de sociale media. De een is oud en grijs en de ander ziet er nog heel fris en fruitig uit. Mannen, jongens eigenlijk, die ooit een min of meer belangrijke rol in mijn leven spelen en die ik zonder Google nooit meer had teruggezien. Oude liefdes...

Ach, geef mij mijn nieuwe liefde! De beste van allemaal, misschien wat verder weg maar zooo de moeite waard, De man, mijn man, voor wie ik geen Google nodig heb om hem te vinden. Als het aan mij ligt wordt hij nooit een oude liefde maar blijven we altijd elkaars nieuwe liefde.

zaterdag 15 november 2014

Zaterdagmiddag

 
Het is stil, zo stil dat je oren bijna pijn doen. Ik geloof het haast niet, het is zaterdagmiddag half vijf. Ik loop over straat, niemand komt me tegemoet, niemand haalt me in. Heel in de verte hoor ik een auto en opeens hoor ik een kinderstemmetje.
Surrealistisch. Midden in het land, midden in het dorp, midden op de dag. Hoe kan het zo stil zijn?

Ik sla de hoek om, opeens is de stilte voorbij. Zaterdagmiddag zoals ik me van vroeger herinner. Drukdruk, mensen heen en weer en weer terug. Tegen mijn gewoonte in ga ik deze middag om deze tijd bij een grote landelijke supermarkt enkele boodschappen doen, en voor ik het weet loop ik midden in de drukte. Overal waar ik kijk zie ik mensen, en ik zie karretjes. Hele volle karretjes, zoveel eten, overal om me heen. Mensen die steeds voor mijn neus staan als ik eindelijk vind wat ik zoek. Zoveel keuze, ik moet even nadenken wat ik wil hebben.

http://www.myfoodmatch.nl/wp-content/themes/Link/timthumb.php?src=http://www.myfoodmatch.nl/wp-content/uploads/Broodsoorten.jpg&w=550&h=200&zc=1
Ik zoek een gewoon bruin brood maar zie heel veel variaties en niets is gewoon. Wat lijkt het meest op een gewoon bruin brood? Kennelijk is het niet de bedoeling dat ik nadenk over wat ik moet hebben, mensen om me heen reageren verbaasd. Daarna een zoektocht naar kaas. Weer zoveel keus, ik voel me een alien, en weet het opeens zeker. De AH is niet voor hooggevoeligen!!!

De weg terug is niet meer stil, er rijden nu volop auto's en het is donker geworden. Op het zebrapad word ik volgens niet-zo'n-goede gewoonte weer bijna van mijn sokken af gereden, terwijl ik net op het eerste stuk tot mijn verbazing voorrang kreeg. Ik weet dat ik voorrang heb, maar moet ik dat nou nemen of kan ik beter wachten tot ik het krijg.
Thuiskomen op zaterdagmiddag wanneer het al donker is en je niets meer hoeft is heel lekker...

woensdag 12 november 2014

Zoon in B&B


Er was een tijd dat ik regelmatig keek naar de soap the Bold and the Beautiful, maar dat is inmiddels jaren geleden omdat ik het een niet aantrekkelijk verhaal vind, het heeft met name een lage moraal, de mensen gaan akelig met elkaar om.
Maar.....
Als je zoon een figurantenrolletje in the Bold heeft verkregen, ja dan wordt het een ander verhaal.

http://photos.serialscoop.com/daytime-news/the-bold-and-the-beautiful-amsterdam-spoilers-hope-liam.jpg
Amsterdam was the setting for the latest The Bold and the Beautiful location shoot.

Hoe leuk is het dan wanneer je een enthousiast mailtje ontvangt van de amerikaanse schoonzus dat ze haar neef in de Bold zag.  Dan ben je gewoon trots op je als acteur aan de weg timmerende zoon (op de foto met zwarte hoed).
Okee, geen wereldnieuws, maar wel leuk.