Megaproject deel 2

 

Deze week heb ik weer 10 van mijn schilderijen 'verhumbeld'. Het is een gekke klus, heel intens en ik beleef er zowel veel plezier als een hoop ergernis aan om het te doen. Waarom doe ik het dan, zul je je wellicht afvragen.
     In de eerste plaats omdat ik tegenwoordig meer met Humble bezig ben dan met schilderen, maar omdat, in de tweede plaats, blijkt dat mijn schilderijen nog steeds hetzelfde verhaal vertellen als wat ik met Humble zou willen zeggen. Wat ligt er dan meer voor de hand dan dat ik mijn schilderijen verhumbel.
     Verhumbelen is een enorm intensieve klus, je moet namelijk in heel weinig lijnen proberen de essentie van het bestaande schilderij weer te geven. Wanneer ik tien doeken heb verhumbeld ben ik bekaf. En dan zijn het alleen nog maar zwartwit tekeningen. Dan moeten ze de computer in en weer eruit om ze te kunnen kleuren. Zover ben ik nog lang niet, maar ik heb al wel stiekem wat uitgeprobeerd, zoals je hierboven kunt zien. Wanneer alle doeken zijn verhumbeld en ik echt aan het inkleuren toe ben, dan moet ik ook nog bedenken hoe ik ze ga inkleuren. Doe ik het op de typische Humble manier, met losse schetsachtige strepen/ kleuraanduidingen, of ga ik netjes de plaatjes helemaal volkleuren, naar de oorspronkelijke schilderijen? Gelukkig heb ik nog even tijd om daarover na te denken.

     Ja, het is gekkenwerk, maar wat een uitdaging.

Megaproject

Gisteren ben ik officieel begonnen aan een megaproject, al realiseerde ik me dat toen nog niet helemaal.
Ik heb een idee in mijn hoofd en daarvoor wil ik eerst van al mijn schilderijen Humble versies maken. Hartstikke leuk toch! (??!!??) Maar wat een werk, daar heb ik me aardig op verkeken.
    

Ik heb tot nu toe van de eerste tien doeken een Humble versie gemaakt. Dat is heel intensief werk, met een paar lijnen moet ik het origineel vatten, en soms moet ik ook de verhoudingen aanpassen. Laat ik als voorbeeld het schilderij Groene vrouw nemen. Oorspronkelijk is dat een staand schilderij en omdat ik alle Humble tekeningen op liggend formaat wil hebben moet ik de verhoudingen aanpassen. Het duurde een hele ochtend voordat ik er tien af had.

Vanochtend ging ik verder en wilde ik die eerste tien tekeningen inscannen en uitprinten. Lijkt zo simpel, maar na het inscannen heb ik eerst op de computer nog tekeningen aangepast. Oogjes weggeknipt en op een andere plaats weer geplakt en geroteerd etc. Hoofden een andere houdingen gegeven. Kortom: Een hele klus, maar wel erg leuk.

Daarna ging ik ze printen, twee maal op een pagina, omdat ik ze met de hand wil inkleuren en wil uitproberen wat het leukste is, zoveel mogelijk de originele kleuren van het schilderij aanhouden, of nieuwe kleuren gebruiken.Daarom heb ik minstens twee afdrukken nodig. Ik ben nog LANG niet aan het kleuren toe, en alleen het printen gaf al problemen. Er werd een heel lichtgrijze achtergrond meegeprint, en dat wil ik natuurlijk niet. Dat werd dus weer terug naar het bewerken van de ingescande tekeningen en handmatig heb ik overal alle achtergrond verwijderd, opgeslagen, en weer geprint. Tevreden? HM, nee, nog iets anders proberen. Tevreden, Hm, bijna, nog wat proberen. Ja, daar gaat heel veel tijd in zitten.

Nou heb ik totaal gauw zo'n zestig schilderijen die ik wil bewerken op deze manier, en ik heb er nu pas tien
getekend, gescand en geprint. Pfoeh, waar begin ik aan; ik lijk wel gek...
Maar het is wel hartstikke leuk en ik ben vreselijk benieuwd hoe het er straks allemaal uit gaat zien.