We kennen elkaar uit het klooster, of eigenlijk moet ik zeggen: door het klooster. We hebben nooit écht samengewerkt, maar kennen elkaar van bedrijfsuitjes. Als ik het me goed herinner, vooral van een of twee busreizen met de zusters, waar we allebei als begeleiding aanwezig waren. Heel af en toe doen we een koffie samen, of zoals vandaag, gaan we een eindje rijden en even de natuur in. Vandaag hadden we weer eens afgesproken om samen erop uit te trekken met de scooter. Op de een of andere manier vind ik het echt heel leuk om achterop de scooter te zitten. Maar... mijn bovenbenen gaan op een gegeven moment protesteren, mijn voeten gaan wegglijden en de spieren van mijn bovenbenen gaan raar trillen. Zo gek. Ik hoor daar nooit iemand over. Ben ik de enige met trillende bovenbenen achterop de scooter? Heeft dat uh, soms met onze omvang te maken? Ik moet ze in een 'o' vorm houden om mijn voeten op de plek te plaatsen.
Maar goed, het grote woord was vooral GENIETEN!
Gereden, gelopen, gezeten, ontspand, veel gepraat, op bankjes gezeten over water uitkijkend, prachtige natuur gezien en gevoeld. Heerlijk. We zijn in de buurt van kasteel Groeneveld geweest en daar was het zo mooi:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten