Laptopleed

En dan zit je daar en je beseft opeens hoe vreselijk afhankelijk je van dat kleine ding bent geworden! Slim bedacht van ze; zowel de stofzuiger als de laptop begeven het net als het vakantiegeld binnen is. Dat dan weer wel. Maar toch, dat was niet de bedoeling.

Het heeft geen zin om over jaren trouwe dienst etcetera te praten, want dat is niet waar. Ergens in januari van vorig jaar kocht ik niet één maar twee nieuwe, nou ja tweedehandse, laptops. Mijn lief kwam naar Nederland en ik wilde hem ook een eigen laptop geven. Mijn oude laptop stond toen op het punt het op te geven en ook toen al kon ik niet zonder. Maar dat was ik weer helemaal vergeten totdat mijn huidige, helemaal niet zo gekke tweedehandse steeds langzamer ging. He getver, wat heeft 'ie toch. In sommige zaken ben ik niet erg geduldig, en de computer is één van die zaken. Opeens bij het - zeer langzame-  afsluiten hoor ik een gerochel en gereutel! Dat kan niet goed zijn, dacht ik nog...

Vrijdagavond was dat.
Zaterdag was ik eerst nog hoopvol bezig met het reanimeren van het kleine ding, maar helaas, wat ik ook probeerde, hij bleef puffen en kraken en vooral eigenwijs niets doen. De harde waarheid begon tot me door te dringen, en de paniek sloeg toe. NEEEEEEEEEEEEEEE... wat nu? Ik moet nog..., en ..., oh en natuurlijk nog even .... en niet te vergeten.... Daarna moet ik nog even.... checken.
Zo gaat dat toch? Je herkent dit vast wel, zelfs als je een mindere computerfreak bent dan ik.

Nagedacht, overlegd. Okee, toch maar een nieuwe. Een echte nieuwe, een die weer een tijdje meegaat.
Er is nog iets dat ik heb ontdekt: Ik wil een laptop voor mijzelf!
Met mijn verstand ben ik het er niet mee eens, we kunnen toch delen. Jajaja. Nee dus, niet de computer delen. Ja, nu even, nu ik er zelf geen heb, maar zo gauw mogelijk wil ik er ZELF een.

Zo was ik de zaterdagmiddag en - avond aan het zoeken, vergelijken, met mijzelf in conflict over de prijs en met mijn lief in overleg. Er waren er twee overgebleven:  Eentje die okee is, die ongeveer kan wat mijn laptop ook kon, voor 450 euro, en één, die echt een stap vooruit is, een echt beest, maar die is 599 euro. Terwijl ik mijn budget op 500 had gezet. Dilemma dilemma. Omdat ik veel met  foto's en tekeningen werk heb ik wel wat kracht nodig.
Net toen ik op wilde geven vond ik hem: Een beest (min of meer) met een aparte grafische kaart en 8gb werkgeheugen. Lekkerrrr. En afgeprijsd. Maar een klein beetje boven mijn budget maar daar kan ik mee leven.
        Altijd weer spannend, een nieuwe computer, en het duurt ook altijd weer even voordat je je zo'n ding hebt eigen gemaakt. Een paar klusjes laat ik dus even liggen tot ik mijn eigen laptop weer heb.  En nu ben ik als een gek bezig om te redden wat er te redden valt. Ik kan mijn oudje nog net - heel langzaam- openen, maar niets meer opslaan. Nou heb je altijd van die emails die je liever nog even wil bewaren, voor het geval dat. Opeens kwam ik op het idee om ze door te sturen naar een webbased email account waardoor ik ze altijd kan bereiken. Het duurde even maar het is gelukt. Yoehoe!
Een beetje overmoedig probeer ik nog een paar kleine dingetjes te copieëren naar een geheugenkaartje. Zo lang het duurt. Nou, en tegen die tijd is het vrije weekend met mooi weer al weer voorbij.

Ik kijk al weer uit naar mijn volgende werkpartner en ik hoop dat we een vruchtbare en vooral langdurige relatie kunnen opbouwen.