Houtsnijwerk van zwager Mustapha |
Ze
heeft koude handen en het wordt een gewoonte dat ik haar handen even
warm met mijn handen.
'Ik
denk dat uw handen ook warm worden als u dit olifantje in uw handen
houdt.'
Ze beaamt dit. Ze houdt erg van het olifantje dat ik een paar weken terug voor haar meenam en ik vraag haar welke naam ze mooi vindt voor hem.
Ze beaamt dit. Ze houdt erg van het olifantje dat ik een paar weken terug voor haar meenam en ik vraag haar welke naam ze mooi vindt voor hem.
'Ik
vind Willem wel mooi.'
'Willem?
Dan noemen we hem Willem.'
Ik
heb een dikke stift bij me en vraag haar of ze het goed vindt dat ik
zijn naam op zijn rug schrijf. Ze kiest een mooi plekje uit en ik
schrijf 'Willem' op zijn rug. Nu hoeven we zijn naam niet te
onthouden (…).
Voordat
ik wegga pak ik Willem even in mijn handen en blaas warme lucht erin.
'Kijk,
zo wordt Willem nog warmer.'
Ik
leg Willem in haar handen en zachtjes blaast ze er op.
'Nou
hoeft u nooit meer koude handen te hebben, want u kunt altijd Willem
pakken.'
Ik
zeg haar gedag met een kus op haar voorhoofd. Wanneer ik nog even
omkijk heeft ze Willem in haar gesloten handen en met haar ogen
dicht zit ze te genieten...
Tot
volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten