Kerstdiner

Het einde van een avond...
Twee dagen lang was ik er mee bezig; een voorafje.
Ik zeg het eerlijk, het zag er indrukwekkend uit: Avocadobavarois met garnalentartaar en een takje dille.

Twee dagen lang geprobeerd van sago met kleurtjes iets leuks te maken. Vreemd spul... Het is eetbaar maar oh wat een vaag iets. Onbewerkt is het heel mooi, maar je moet het heel lang weken en dan koken en dan weer weken voordat het zachter wordt. En dan heb je gekleurd snot. Zoiets. Ik heb al snel de versiering weer uit het voorafje gehaald. Het zag er als ik eerlijk ben gewoon niet uit.

Alledrie alleen dit jaar met de kerst, dus besloten we samen... Ik het voorafje en de drankjes, de jongste het hoofdgerecht, en de oudste een toetje en wat nootjes en chocolade.
Ik beken het maar meteen; ik ben niet zo van de kerst, maar zo met de jongens samen leek me wel een keer leuk.
     Gisteren werd ik gebeld of ge-apped dat de heren eerst nog naar de film StarWars gingen en daarna zouden ze komen. Oh, okee. Dat viel een beetje tegen, dat wordt dus een latertje. Als ze na zessen uit Amsterdam komen en er moet dan nog worden begonnen met koken...hmm... nou ja, okee.
      Vandaag de woonkamer mooi gemaakt, de tafel alvast gedekt, kaarsjes aan, wierookjes aan. Doe ik normaal nooit met kerst maar ik vond het wel leuk voor een keer.
Om een uur of zes gaat de telefoon en ik denk; oh nee he. Mam, sorry sorry, ik was vergeten dat de winkels dicht zijn op kerstmiddag en nu heb ik niets om te koken, maar maak je niet druk, ik verzin wel wat. Grote broer komt lachend ook even aan de telefoon, haha, nee ik heb ook nog niets, maar dat komt goed.
     Daar zit ik in de romantisch versierde kamer, klaar voor een stemmig etentje.,,

Om een lang verhaal kort te houden:
* De voorafjes waren mooi en vrij bewerkelijk maar veel te machtig en niet echt onze smaak...
* Biologisch wijntje voor de heren omdat ik dacht dat ze van het gezonde waren...
* Het hoofdgerecht kwam van de Turkse snackbar...
* Het toetje was afwezigl oh zou ik het toetje doen, ik dacht dat jij...
* Echt waar, zou ik nootjes en chocolade doen? Haha, vergeten...

De jongste gaat nog voordat we klaar zijn met eten van tafel, en gaat op de bank liggen want hij is niet zo lekker. Hij snotterde behoorlijk tijdens het eten. De hele avond ligt hij vast te slapen, waarschijnlijk een kou onder de leden. De oudste was nog voor negenen weer weg. Hard gewerkt, wilde vroeg naar bed.
     Ik vraag me af of er nou iets zo verschrikkelijk is misgegaan in de opvoeding van deze heren, of is dit kennelijk een typische manier voor ons gezin om dit soort officiele verplichtingen te doen...
Kortom, zal ik erom huilen of zal ik erom lachen?

Dan zie ik dat het ook hier weer gaat om de keuze voor angst (slechte opvoeding) of liefde ( dit zijn wij),,,
en ik besluit er maar hartelijk om te lachen...
en ach, laat het een troost zijn voor wie alleen zit deze avond en denkt dat hij/ zij iets mist.