Onderweg naar het alombekende Rosa Spier Huis,
daar woont één van mijn nieuwe oude vriendinnetjes.
Het is onverwacht koud onderweg, en deze twee paarden kwamen gisteren heel dicht bij me staan grazen. Ze keken me om de beurt even aan en gingen toen verder. Ik werd een beetje warmer, in ieder geval van binnen.
Onderweg naar de herfst... En hij komt dit jaar wel heel erg vroeg. Als klein meisje kende ik alle padde(n?)stoelen uit mijn hoofd. Kennelijk ging ik vaak het bos in, misschien had ik toen nog niet zo'n hekel aan de kou...Ik vind paddestoelen nog steeds mooi en ze doen me aan vroeger denken, maar ik ben alle namen vergeten, behalve van het elfenbankje en de vliegenzwam.
Toen ik bij mijn nieuwe oude vriendinnetje aankwam was het stil, heel stil, op het geluid van de televisie na. Ik aaide haar over haar knie en zei goedendag, en het bleef stil. Klein vrouwtje in de grote rode stoel, zo diep in slaap. Ik kreeg haar niet wakker en besloot zachtjes te gaan voorlezen uit een boek dat ik bij me had... Geen reactie.
Vorige week hadden we uitgebreid gepraat aan de hand van de tekst van Het Dorp van Wim Sonneveld. Ze vertelde dat ze erg van Sonneveld hield en ik besloot een DVD van hem aan te schaffen en mee te nemen. Ik zette daarom de tv zacht en deed de DVD in de meegenomen DVDspeler.
Soms roept muziek mensen terug naar het hier en nu... het bleef stil. Heel stil, ik hoorde alleen zachtjes snurken, nog geen plooi bij haar ogen bewoog, geen mondhoek, geen vinger, helemaal niets.
Na een minuut of vijfenveertig ben ik weer weggegaan, nadat ik haar gedag zei en over haar wang aaide.
Geen reactie.
Misschien is ze ook onderweg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten