Verrassing

Het is lang geleden dat ik echt schilderde, misschien wel tien jaar. Mijn huis raakte vol met schilderijen. Dat was een belangrijke reden. Daarnaast werden mijn schilderijen steeds leger en ik ging over op papier en pen. Tekeningen. Meneer Humble* ontstond en groeide verder. Naast de tekeningen ging ik schrijven en inmiddels staat de tweede bundel met verhalen en tekeningen van Meneer Humble op het punt uitgegeven te worden.

Toch blijft af en toe de kriebel om te schilderen terugkomen. Weken geleden heb ik enkele doekjes gekocht. 30 x 30 cm, veel kleiner dan 'mijn oude formaat', dat meestal 80 x 100 was. Maar als ik probeerde te schilderen dan lukte het niet. Mijn hoofd stond/ staat kennelijk naar tekenen. Naar lijnen in plaats van kleurvlakken. 

Ik heb al een paar ideeën voorzichtig voorbereid in een schriftje.
Vroeger schilderde ik beneden, in de woonkamer. Sinds mijn jongens uit huis zijn heb ik een heuse werkkamer. Alleen werk ik daar nog niet.
Tot vanochtend.
Ik ben blij verrast dat vanochtend, onder invloed van de magische bloedmaan, ik durfde te gaan zitten en gewoon begon. Alles is nieuw; het formaat; de werkplek; het zitten aan een tafel; de kleinere kwasten.
Wat een verrassing! De kop is er af; ik schilder weer. WAT EEN HEERLIJK GEVOEL.

 

En hier is hij dan: Deel één van de serie 'Oud_wijs', Inshallah