Angst of Liefde

Precies een week geleden op een zaterdagmiddag in Hilversum:
Terwijl ik op weg ben naar een schrijfcursus buiten het centrum zie ik opeens een oude collega, we werkten samen in het klooster tot dat werd opgeheven. We zijn vrolijk en lachen en lopen een eindje samen op tot waar zij naar rechts en ik rechtdoor moet. We willen elkaars telefoonnummer opschrijven zodat we contact kunnen houden, maar terwijl  ik haar nummer op probeer te schrijven komt een verkoopster uit een schoenenwinkel op de hoek op ons af en kijkt irritant wat we doen en tegelijk kijkt ze me vreemd aan, dan gaat ze weer naar binnen. Collega en ik lachen er maar om. Dan komt ze opnieuw naar buiten en waarschuwt mij (Hollandse) dat zij (Afrikaanse collega) mij gaat belazeren en dat ik niets moet geven. Verbaasd zeg ik haar dat we collega's zijn, dat we elkaar kennen. Ze gaat weer naar binnen en dan komt nerveus en opgefokt weer een andere verkoopster, ook van middelbare leeftijd naar buiten en ook zij zegt tegen mij dat ik het niet moet doen, dat ik op moeten passen. Ik ben nu verontwaardigd en zeg haar dat het heel beledigend is wat zij doen.
     Deze tweede vrouw legt uit dat er die week op straat problemen warren waar de politie aan te pas moest komen. Mijn collega zegt me later dat ze het wel snapt, iedereen is bang geworden, zeker met de komst van de vluchtelingen...Maar zoals zij terecht tegen de verkoopster zei: 'Kijk eerst naar iemands ogen...".

En nu...
Weer een aanslag...
Natuurlijk... er werd weer Allahu Akbar geroepen...
Weer een reden voor angst...

Je hebt altijd de keuze tussen ANGST  en LIEFDE...