Over fitness en de spirituele maand

Enkele weken geleden heb ik me eindelijk weer opgegeven voor fitness. Het leek me een goede besteding van mijn vakantiegeld dit jaar om een abonnement te nemen en zo mijn voornemen om weer twee keer per week te fitnessen gestalte te geven.
Zo gezegd, zo gedaan. Nieuwe sportschoenen aangeschaft, en daar ga ik. In principe iedere dinsdag en donderdag. Ik ben niet fanatiek en het moet leuk blijven, dus ik begin rustig aan met een rondje oefeningen van ongeveer 45 minuten. Ik fiets, rek mijn benen, sterk mijn rug, oefen mijn buikspieren -oeioei- en roei. Lekker. En ik loop heen en terug ongeveer een kwartiertje. Mooi toch.
En nodig, want ik doe veel zittend werk als schrijver/ vormgever.

Enkele jaren geleden ben ik Moslim geworden, en ik ben zoekende naar een vorm die bij mij en mijn culturele achtergrond past. Ik voel me het meest aangetrokken tot de Soefistische tak van de Islam, de mystieke weg.
De Ramadan, de vastenmaand voor de Islamieten, heeft me altijd aangetrokken, en vorig jaar wilde ik mee doen, maar dat was ingewikkeld, ik had geen ervaring, noch kende ik anderen die vastten, dus uiteindelijk heb ik het laten gaan. Maar dit jaar is eindelijk mijn lief in Nederland, en met hem samen is het een stuk gemakkelijker. Ik leer van hem de bidhoudingen en we bidden samen. Ik ken de tekst nog niet maar kan die zelf invullen, en hij bidt voor en ik volg hem. En ik vast, samen met hem.

Het voelt goed, de Ramadan. Een periode van meditatie en Mindfullness. Bezinning op mijn leven, mijn relaties, en vooral nadruk op mijn verbinding met het grotere geheel, met God, Allah, het Universum. Overgave, Dankbaarheid, Bescheidenheid, Verbinding,  dit zijn enkele kernwoorden van deze bijzondere maand. Ik had me niet helemaal gerealiseerd hoe bijzonder het is om dit met mijn allerliefste samen te ervaren. De gebroken nachten in het begin door de gebeden, de loomheid tegen de Iftar, het breken van de vasten, de smaak van Quinqeliba, Afrikaanse thee, die nooit zo bijzonder was als tijdens het breken van de vasten, wanneer we bijna twintig uur niet hebben gedronken - en dat met dit weer- en ook het gestuntel met mijn stijve spieren na het opstaan tijdens het gebed...en het eindeloze geduld van mijn lief, dit alles maakt deze maand zo liefdevol en bijzonder en verdiepend. Prachtig.

Maar...
Fitness en Ramadan, dat is een ander verhaal. Al twee weken nadat ik ben gestart met fitness  begint de Ramadan. Wat nu?  Natuurlijk ga ik gewoon fitnessen, neem ik me voor. En dan gaat de temperatuur omhoog...35 graden, vasten en dan nog eens fitnessen, wel een beetje veel tegelijk.
Ik luister goed naar mijn lijf, en probeer zo weinig mogelijk te zweten (vochtverlies) en 's nachts tussen 10 en 3 uur zoveel mogelijk te drinken.

Bijkomend gevolg van het vasten is dat we zo gezond mogelijk eten; omdat we maar één keer per dag eten, letten we extra op dat we gevarieerd en lekker eten. Tot mijn verbazing vind ik het heerlijk om uren in de keuken te staan en maaltijden voor te bereiden.( ik vind het overigens ook heerlijk als mijn lief uren in de keuken staat en ik kan relaxen). Ik gun mezelf ook extra rust, wat eigenlijk heel lekker is en ik misschien na deze maand ook wel er in probeer te houden.

Al met al is het een bijzondere tijd. Ik ben ook wel trots dat ik weer fitness, en ik ben trots dat ik vast. Mijn bezigheden pas ik een beetje aan, zo vind ik het fijn om 's avonds om tien uur thuis te zijn en samen met mijn lief het vasten te breken.