Ach, dit ontroert me:
Rouwende zwaan zorgt voor vertraging op spoor
Eerder vandaag werd, op de hogesnelheidslijn tussen Amsterdam en
Rotterdam, een zwaan aangereden door een trein. Het dier overleefde de
botsing met de trein niet en kwam naast het spoor te overlijden. Kort
daarna moest het treinverkeer worden stilgelegd omdat de partner van de
gestorven zwaan op de rails zat te rouwen om de dode zwaan. Zwanen zijn monogaam; een paar blijft hun hele leven bij elkaar.Een zwaan leeft in het wild ongeveer 20 jaar, maar helaas dus niet als hij een trein tegenkomt.
De treurende partner was dusdanig agressief dat medewerkers van de dierenambulance het
niet verantwoord vonden om het lichaam van de dode zwaan daar weg te
halen. Pas na anderhalf uur, lukte het om de rouwende zwaan van het
spoor te verwijderen en kon het treinverkeer, op de hogesnelheidslijn
tussen Amsterdam en Rotterdam, weer langzaam op gang komen.Wat romantisch! Alles moet wijken voor een treurige zwaan..
Nou zat ik niet in die trein, want dan sprak ik vast wel anders, maar dit verhaal ontroert me. En ik vind het mooi dat de natuur even de gebouwde omgeving overheerst. Eigenlijk hoort het zo. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten