Woensdagavond was het zover: Eindelijk zou ik naar het Cirque du Soleil gaan.
Al sinds hun show Alegría had ik de wens om eens naar een echte voorstelling van hen te gaan.
Goed, ik kan er lang of kort over vertellen maar de essentie van mijn verhaal is dat ik gewoon niet kon geloven wat ik zag. Gelukkig waren er wel enkele onderdelen die het aanzien waard waren maar het overgrote deel deed me denken aan goedkoop amateurtoneel, platte grappen en grollen. Het ging bijna op mijn lachspieren werken als ik het niet zo triest had gevonden.
Ik had een gezellige avond uit met warm liefdevol gezelschap, maar de show was een grote desillusie.
Gisteren kwam een langgekoesterde wens van me uit, namelijk om de Soefitempel in Katwijk te bezoeken. De naam van de tempel is Murad Hassil, wat - heel toepasselijk- wens vervuld betekent.
De tempel is gelegen op een heel bijzondere plek in de duinen.
Citaat van https://www.soefitempel.nl/de-tempel/ Vermoedelijk stond hier in de Romeinse tijd al een tempel voor Apollo.
Feit is dat de Indiase mysticus Hazrat Inayat Khan tot deze plek werd
aangetrokken en er een bijzondere ervaring had in 1922. Inayat Khan gaf
in dat jaar een zomerschool in Katwijk; op die manier zette hij zich in
om de wijsheid van het oosterse soefisme te vertalen naar de moderne
westerse cultuur. Op een middag trok hij zich terug in de duinen en kwam
stralend terug. Hij vertelde niets over zijn bijzondere ervaring,
behalve dat we deze plek in ere moesten houden en Murad Hassil moesten
noemen: wens vervuld. Er zou een gelijknamige tempel moeten komen waar
iedereen welkom zou zijn – een universele tempel, of in zijn woorden:
een Universel . Wie een diepe wens had zou er op deze plek vervulling
voor kunnen vinden.
De keuze tussen Angst
en Liefde
Een kleine ontmoeting
Vrijdagmiddag,
ik loop op de stoep naar de dichtsbijziende supemarkt. In mijn hoofd nog het
thema waar we net over spraken: Er is altijd een keuze tussen Angst en Liefde.
Mensen die mij beter kennen weten dat dit één van de grote thema’s in mijn
leven is.
Terwijl ik daar loop hoor ik uit het niets:
‘Pas op mevrouw, sorry, mijn bel is stuk’.
Ik ga automatisch opzij maar roep haar toch even na:
‘Eigenlijk is dit een voetpad hoor.’
‘Ja,’ zegt ze, ’maar ik ben bang dat ik word aangereden.’
Ze rijdt verder over de stoep.
Terwijl ik
verder loop denk ik na over wat ze zegt. Ik heb met haar te doen. Een jonge
vrouw op de grens van meisje naar volwassene. Mogelijk komt ze uit een land
waar ze niet als kind heeft leren fietsen.
Ik kom haar
tegen in de winkel waar ik heen liep. Na enige aarzeling spreek ik haar aan.
‘Mag ik iets zeggen?’
Verbaasd zegt ze dat dat mag. Ik pak haar handen en kijk haar in de ogen.
‘Je moet niet bang zijn. Je kunt beter vertrouwen dat het goed gaat als je
fietst. Als je bang bent ga je onzeker rijden. Vertrouw gewoon dat het goed
gaat.’
Ze kijkt me heel lief aan.
‘Dank u wel
mevrouw.’
Ik lach even
naar haar, ze heeft een lief gezicht met vriendelijke grote ogen en mooi dik
bruin haar rond haar gezicht.
We gaan ieder onze eigen weg verder.
Twee blokken
verder kom ik haar weer tegen, nu bij de koekjes en chocolade. Ik ver-excuseer
me want misschien vond e me wel heel raar.
‘Sorry dat ik je zo aansprak net.’
‘Nee, ik vond het heel fijn. Ik hou wel van zoiets.’
We lachen naar elkaar.
En dan is
het klaar. Het is voorbij.
De
herinnering geeft me een warm gevoel, ik denk zo dat zij zich ook fijn
voelt.
You can reach me by railway, you can reach me by trailway You can reach me on an airplane, you can reach me with your mind You can reach me by caravan, cross the desert like an Arab man
I don't care how you get here, just get here if you can
You can reach me by sailboat, climb a tree and swing rope to rope Take a sled and slide down the slope, into these arms of mine You can jump on a speedy colt, cross the border in a blaze of hope
I don't care how you get here, just get here if you can
There are hills and mountains between us Always something to get over If I had my way, surely you would be closer I need you closer
There are hills and mountains between us Always something to get over If I had my way, surely you would be closer I need you closer
You can windsurf into my life, take me up on a carpet ride You can make it in a big balloon, but you better make it soon You can reach me by caravan, cross the desert like an Arab man
I don't care how you get here, just get here if you can
I don't care, I don't care I need you right here right now I need you right here right now right by my side yeah yeah Get here
I don't care how you get here, just get here if you can.
So many destination faces going to so many places
Where the weather is much better
And the food is so much cheaper.
Well I help her with her baggage
for her baggage is so heavy
I hear the plane is ready
by the gateway to take my love away.
And I can't believe
that she really wants to leave me
and it's getting me so,
It's getting me so.
Airport - Airport, you've got a smiling face,
you took the one I love so far away
Fly her away - fly her away - airport.
Airport - Airport,
you've got a smiling face
You took my lady to another place
Fly her away - fly her away.
The plane is on the move,
And the traces of the love we had in places
Are turning in my mind -
how I wish I'd been much stronger
For the wheels are turning faster
as I hear the winds are blowing
and I know that she is leaving
On the jet plane way down the runaway.
And I can't believe
that she really wants to leave me -
and it's getting me so,
It's getting me so.
Airport - Airport,
you've got a smiling face,
you took the one I love so far away
Fly her away - fly her away - airport.
Airport - Airport,
you've got a smiling face
You took my lady to another place
Fly her away - fly her away.
(Instrumental)
And I can't believe
that she really wants to leave me -
and it's getting me so,
It's getting me so.
Airport - Airport,
you've got a smiling face,
you took the one I love so far away
Fly her away - fly her away - airport.
Airport - Airport,
you've got a smiling face
You took my lady to another place
Fly her away - fly her away.
Airport - Airport,
you've got a smiling face,
you took the one I love so far away
Fly her away - fly her away - airport.
Stayed in
bed all mornin' just to pass the time
There's something wrong here there can be no denyin'
One of us is changin' or maybe we've just stopped tryin'
And it's too late baby now it's too late
Though we really did try to make it
Something inside has died and I can't hide it and I just can't fake it
Oh, no-no-no-no
(no-no-no-no)
It used to
be so easy livin' here with you
You were light and breezy and I knew just what to do
Now you look so unhappy and I feel like a fool
And it's too late baby now it's too late
Though we really did try to make it
(we can't make it)
Something inside has died and I can't hide it and I just can't fake it
Oh, no-no
Do-do-do-do-do
(la-la-la-la-la)
There'll be
good times again for me and you
But we just can't stay together don't you feel it too?
Still I'm glad for what we had and how I once loved you
But it's too late baby now it's too late
Though we really did try to make it
(we can't make it now)
Something inside has died and I can't hide it and I just can't fake it
Oh, no-no-no-no-no
It's too late
Baby
It's too late
Now darlin'
It's too l-a-t-e...
En toen liep ik opeens door een deel van Amsterdam dat ik niet of nauwelijks ken. Bijzonder. Vroeger was Oost mijn plek. Nu kom ik af en toe in West.
Daar ging ik, straten door, hoekje om en opeens zag ik dit geweldige kinderbadje met volop spelende en badende kinderen. Wat leuk!
Het citaat hieronder is van het Parool:
Bellamyplein
Was
het Bellamyplein eerst een Volkswagen Golf, nu is het een Tesla. Ruimer
opgezet, groener, en in het midden een gerenoveerd pierenbadje, dat de
buurtkinderen de nodige verkoeling geeft. Net een Parijs’ stadsparkje.
Het Bellamyplein in West Beeld Jakob van Vliet
De Geuzenkade; mijn eerste keer hier. Wat een mooie plek zo aan het water. Het verenigt het beste van Amsterdam in zich. Een beetje stads en een beetje buiten wonen.
Verderop de Agatha Deekenstraat met jonge nieuwe bedrijfjes zoals 360 tribe,en een mooi straatbord met uitleg over Aagje.
Goed, ik kan er lang of kort over vertellen maar de essentie van mijn verhaal is dat ik gewoon niet kon geloven wat ik zag. Gelukkig waren er wel enkele onderdelen die het aanzien waard waren maar het overgrote deel deed me denken aan goedkoop amateurtoneel, platte grappen en grollen. Het ging bijna op mijn lachspieren werken als ik het niet zo triest had gevonden.
