Dagje Artis met zoon

ARTIS. Zó lang geleden dat ik hier was. Voor mijn verjaardag vroeg en kreeg ik een jaarabonnement, heerlijk. Nog leuker natuurlijk dat de jongste zoon een vrije dag had ingepland om met zijn moeder (ik dus) een dagje dierentuin te doen.

Wat een mooie dierenverblijven! Zowel voor de dieren als voor de mensen met veel verstopplekken.
Natuurlijk kun je bezwaar maken; er gaat niets boven de eigen habitat, dat is ook zeker waar. Toch heb ik genoten.

Het was drukker dan ik had verwacht. Misschien naïef. Schoolreisjes, toeristen en mensen zoals wij... En wat wordt er ongelooflijk veel gegeten op zo'n dag.

Heel sympathiek vind ik dat er overal bankjes staan waar je lekker kunt uitrusten, maar ook je eigen eten en drinken kunt nuttigen, want goedkoop is het natuurlijk niet, zo'n dagje uit.

Ik heb genoten, zowel van de zoon als van het park.

 

Apartment with a view

Op deze vaderdag bezocht ik mijn oudste zoon. Hij is net verhuisd en ik was, naast hem, benieuwd naar het huis. Zo hee, wat een uitzicht:

Toch gaat het echt niet om het eten

Het is 4.43 uur terwijl ik dit schrijf, de tweede nacht dat ik niet kan slapen terwijl ik zeker weten wel moe ben. Ik kan me dit niet van andere jaren herinneren. Ik weet niet zeker hoe het komt, maar het heeft natuurlijk wel met de andere eetgewoonte te maken. Het is Ramadan. Overdag eten en drinken we niet en dan 's avonds rond tien uur breken we de vasten, zoals dat heet. We beginnen met lichte hapjes; Afrikaanse thee, die nooit zó goed smaakt als tijdens het vasten, dadels natuurlijk, wat fruit en wat sla. Zo kan het lichaam langzaam weer wennen.

Soms dutten we weg hierna, omdat het lichaam hard werkt... Even, een half uurtje ofzo. Daarna komt de avondmaaltijd. We zitten dan om elf, twaalf uur 's avonds aan de avondmaaltijd. Een échte avondmaaltijd. Heel lekker maar daar gaan we weer... de een zakt weg op de bank, of de ander zakt weg op de stoel. Dan worden we weer wakker, we praten wat, kijken televisie of iets dergelijks. Ik ga rond een uur of twee naar boven en meestal blijft manlief nog een uurtje op om met familie te bellen of het nieuws verder te kijken.
Ik ben een lichte slaper en wordt dan nog een keer wakker.

En dan kom ik soms dus helemaal niet meer in slaap, zoals nu, en zoals eerder deze week. Of we slapen zo diep dat het nachtgebed erbij in schiet. We halen het wel in maar dat is toch niet de bedoeling. En het gekke is, dat ik echt niet weet wat we anders doen dan vorig jaar.
Hoewel... de eerste twee weken maakte mijn liefste hele lange werkdagen waarbij hij pas rond een uur of één thuis kwam. Dan moest hij even bijkomen, douchen, en daarna gingen we pas eten... Nu heeft hij andere werktijden gelukkig waarbij hij een beetje kan uitslapen. Ikzelf ben geen uitslaper meer en ben gewoon vroeg op, ook na een gebroken nacht. Soms lukt het me om 's middags een uurtje te rusten.

Maar toch: Het gaat niet om het eten natuurlijk. Het wordt me regelmatig gevraagd: Vind je het niet moeilijk om niet te eten? Oh mag je ook niet drinken? Ik mag alles, als ik wil eten of drinken, dan mag dat. Het is een keuze om te vasten. Voordat ik Ramadan deed, had ik nooit gedacht dat het zo'n mooie maand zou zijn. Het is een maand van bezinning, vergeving, overgave en verbinding. Het voelt ook goed, zeker in deze tijd van overvloed om je tijdelijk te onthouden van dingen die je graag zou willen, om verleidingen te weerstaan.

Zo, het is vijf uur geweest. Ik ga toch nog even proberen of ik wat kan slapen.